ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1258

เจย์คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนบอกว่า “ผมไม่ได้มีเจตนาแอบแฝงอะไร ผมแค่รู้สึกผิดที่เสียมารยาทกับนายท่านของคุณ ผมก็เลยคิดว่าพรุ่งนี้จะไปขอโทษเขาด้วยตัวเอง ส่วนตอนนี้ผมคงต้องขอโทษนายท่านของคุณเรื่องพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของพวกเราด้วย”

ชายคนนั้นตอบอย่างสุภาพ “ไม่จำเป็นต้องทำเป็นนั้นหรอกครับ นายท่านของผมไม่อยากพบใคร”

หลังจากนั้นเขาก็หันหลังเดินจากไป

เจย์ปิดประตูเบา ๆ แต่เมื่อเขาหันกลับเข้าห้องมาก็เห็นเซย์นถอดรองเท้าออกมาทำเป็นไมค์ร้องเพลง เขากำลังส่งเสียงโหยหวนอินกับเพลงสุด ๆ

ปากเจย์ยกยิ้มเมื่อเขาคิดถึงคำเตือนของนายท่านห้องด้านล่าง ‘ทำตัวเด่นมากไปจะตายไม่รู้ตัว’

เขากระชากรองเท้าของเซย์นมาแล้วยัดเข้าปากเจ้าตัว ก่อนมัดมือและเท้าของเซย์นติดกันไว้ด้านหลังด้วยผ้าพันคอไหมของโจเซฟิน ตอนนี้เซย์นก็เปลี่ยนจากชายสูงเจ็ดฟุตเป็นลูกบอลกลิ้งไปมา

หลังจากนั้นโลกนี้ก็กลับสู่ความสงบอีกครั้ง

แต่หลังจากที่จัดการเซย์นเรียบร้อยแล้ว แองเจลีนก็ลุกขึ้นมาจากเตียง

เธอนั้นชินกับการนอนเปลือยแถมตอนนี้ที่รวมกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ เธอก็เริ่มถอดเสื้อผ้าออกอย่างไม่รู้ตัว

เจย์รู้สึกหมดปัญญากับเรื่องนี้ แต่เขาก็ไม่สามารถจะทำใจลงมือรุนแรงกับแองเจลีนได้เหมือนที่เขาทำกับเซย์น

สุดท้ายเขาก็ได้ความคิดดี ๆ มาซึ่งก็คือการปิดตาเซย์นซะ

กว่าเจย์จะจัดการทุกอย่างเรียบร้อย เวลาก็ได้ล่วงเลยไปจนถึงตีสองแล้ว จากนั้นเขาก็กอดแองเจลีนไว้แล้วหลับไปพักหนึ่ง

แต่เมื่อแสงแรกของยามเช้าสาดส่อง เสียงกรีดร้องดังสนั่นก็แหวกอากาศมา

“นายท่าน!”

เจย์จำเสียงนั้นได้ มันคือเสียงของชายร่างใหญ่เมื่อคืนนี้