ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1259
เซย์นลืมตาโตอย่างไม่อยากเชื่อ
“นี่คุณพูดจริงเหรอเนี่ย? เธอเป็นน้องสาวของผมนะให้ตายสิ ผมเห็นเธอใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงชั้นในมาแล้วตอนที่เธอเป็นเด็ก แล้วผมจะไปมีความคิดแบบนั้นกับน้องสาวตัวเองได้ยังไงกัน?”
เซย์นรู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งตัว และหน้าเขาก็บิดเบี้ยวเหมือนกินของขม ๆ มา เขาตะคอกว่า “คุณมันก็แค่ร้ายกาจเท่านั้นแหละ”
เจย์หมดความอดทนที่มีต่อเซย์นแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเย็นชาขณะที่เสียงก็เข้มเต็มไปด้วยอำนาจ
“ถ้าฉันปล่อยให้นายเป็นบ้าต่อไปเมื่อคืนนี้ วันนี้คนที่ตายก็คงเป็นพวกเราไม่ใช่นายท่านห้องข้างล่างหรอก”
เซย์นหน้าเปลี่ยนสีทันทีเมื่อได้ยินว่ามีคนอื่นตาย
เจย์คำรามใส่เขา “จำไว้นะ ถ้านายยังทำตัวดึงดูดความสนใจที่นี่อีก นายก็ตายแน่ ดังนั้นต่อไปนี้นายห้ามดื่มอีก ทุกคนทำตัวเอิกเกริกมากเมื่อคืน”
พอเจย์บอกว่าเขาทำตัวเอิกเกริก เซย์นก็ไม่พอใจและบอกว่า “ผมทำตัวเอิกเกริกตอนไหนกัน?”
เจย์จ้องเซย์น “เมื่อคืนนายทำเหมือนโรงแรมนี้เป็นคาราโอเกะ นายเอารองเท้าสกปรก ๆ ของตัวเองมาทำเป็นไมค์แล้วก็แหกปากร้องโหยหวนเหมือนพวกแม่มดร้องเรียกปีศาจ นายยังกล้าบอกว่าไม่ได้ทำตัวเอิกเกริกอีกเหรอ?”
เซย์น “...”
เสียงเขานั้นทั้งไพเราะและก็สามารถทำให้สาว ๆ เคลิบเคลิ้มได้ ทำไมเจย์ถึงได้อธิบายท่าทางเขาออกมาได้เลวร้ายขนาดนี้?
“แล้วฉันทำตัวเอิกเกริกยังไงเหรอ?” โจเซฟินถามอย่างไม่พอใจ
เจย์ตอบ “เธอนอนกรนเสียงดังอย่างกับหมู”
“แล้วฉันล่ะ?” แองเจลีนถามอย่างสงสัย
เจย์มองแองเจลีนแล้วแววตาเขาก็มีความหมดปัญญา แต่ก็ประคบประหงม “เธอก็… เธอก็โอเค”
เขาต้องประคบประหงมเธอไม่ว่าอย่างไร
แต่ว่าไม่นานเขาก็ต้องเสียใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!