ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1263

เซย์นนั้นกลัวมากจนเขากอดโจเซฟินไว้แน่นพร้อมร้องโหยหวน “พระเจ้า เราต้องเละตุ้มเป๊ะแน่ถ้าเราร่วงลงไปจากตรงนี้และก็กลายเป็นผีเร่ร่อน”

เจย์มองเซย์นอย่างรังเกียจ “พวกเขาไม่ปล่อยให้เราตายก่อนที่เราจะส่งข่าวให้นายท่านยอร์กหรอก”

แองเจลีนคิดว่าเธอจะได้เจอร็อบบี้น้อยเร็ว ๆ นี้แล้วและก็ยินดีมาก ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหวัง

“ที่รัก อย่าลืมถามเรื่องร็อบบี้น้อยด้วยนะ” แองเจลีนเตือนเขาอย่างนุ่มนวล

“ฉันรู้” เจย์ก็ใจกระวนกระวายเมื่อได้เห็นสายตามีความหวังของแองเจลีน

แองเจลีนวางความหวังเรื่องของร็อบบี้น้อยทั้งหมดไว้ที่องค์กรโลกาวินาศ

เขากังวลว่าผลที่ได้อาจจะทำให้แองเจลีนต้องผิดหวัง

ตอนที่พวกเขาอยู่ประเทศเอส ข้อมูลที่ได้มาจากเรย์ คอมราดก็ไม่อาจตรวจสอบได้อย่างละเอียด

ตอนนี้ในหัวของเขามีอยู่สองคำถาม

ข้อแรก ปีศาจเป็นคนพาตัวร็อบบี้น้อยไปจริงไหม?

ข้อสอง แล้วปีศาจเป็นคนขององค์กรโลกาวินาศหรือไม่?

พวกเขาไม่มีหลักฐานที่เชื่อถือได้เลย แต่ความต้องการที่จะหาร็อบบี้น้อยก็เร่งด่วนมาก แม้ว่าจะดูเกินเอื้อม แต่พวกเขาก็วาดหวังไว้สูงว่าจะคว้าไว้ได้

นี่เป็นสิ่งที่พ่อแม่คนไหนในโลกก็ต้องทำแบบนี้

เป็นอย่างที่เจย์คาดการณ์ไว้ รถเคเบิ้ลเหวี่ยงไปมาอยู่ช่วงสั้น ๆ ก่อนที่จะขึ้นไปถึงยอดเขาอย่างราบรื่น

พนักงานที่คอยดูแลรถก็นั่งอย่างเกียจคร้านอยู่ในตู้คุมเครื่องและหรี่ตามองเจย์พร้อมกับคนอื่น ๆ

เกรย์สันเดินเข้าไปหาและถามว่า “ขอโทษนะครับ เราจะไปที่ป้อมตระกูลยอร์กได้ยังไง?”

“ป้อมตระกูลยอร์กนั้นอยู่ตรงครึ่งทางขึ้นไปบนภูเขาไม่ใช่บนยอด” พนักงานตอบอย่างไร้อารมณ์