ผู้หญิงคนนั้นบีบเธอแน่น
แองเจลีนโมโหเดือดจนเธอกระชากคือเสื้อหล่อนจนเปิดออก และเผยให้เห็นเนื้อหนังของหล่อน ผู้หญิงคนนั้นร้องออกมาทันใด “กรี๊ด”
เจย์มองแองเจลีนรังแกคนอื่นด้วยสายตารักใคร่
ผู้หญิงคนนั้นจ้องแองเจลีนอย่างมีโทสะ เมื่อเธอค้นตัวเชอร์ลีย์และโจเซฟิน เธอจึงไม่กล้าที่จะเล่นลูกไม้อีกแล้ว
นอกจากมือถือของพวกเขาที่โดนยึดไปแล้ว อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรโดนเอาไป
เมื่อการค้นตัวเสร็จเรียบร้อย ผู้หญิงคนนั้นก็พูดอย่างไม่เต็มใจว่า “ตามฉันมา”
จากนั้นเธอก็นำพวกเขาเดินไปตามถนนบนภูเขาที่ขรุขระและคดเคี้ยว
ขณะที่ไปได้ครึ่งทาง หล่อนก็ได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง
หมายเลขคนโทรเข้านั้นไม่ขึ้นชื่อ แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ดูเหมือนจะตื่นเต้นที่ได้เห็นคนที่โทรเข้ามา เสียงเธอเปลี่ยนเป็นโทนสูงทันที
“คาร์ซีย์ ทำไมถึงได้นานนักกว่าคุณจะโทรมา?”
“เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว นายท่านอยากพูดกับเธอ”
มีอีกเสียงหนึ่งดังเข้ามาปลายสาย และผู้หญิงคนนี้ก็เริ่มตัวสั่นสะท้าน
“นายท่านเหรอคะ?”
“คนที่มาเป็นใครกัน?” เสียงเข้มของผู้ชายดังมาจากปลายสาย
“พวกเขาเป็นชายสามคนและหญิงอีกสามคนค่ะ”
“มีผู้หญิงตัวสูง ๆ ผอม ๆ ด้วยไหม? คนที่สวย ๆ แล้วก็ตาโต จมูกโด่ง ปากเล็ก… อ้อ แล้ววิธีการที่เธอพูดก็แสนที่จะ…”
หญิงคนนั้นลอบมองแองเจลีนและบอกว่า “มีค่ะ”
“รีบถามชื่อเธอเร็ว”
ผู้หญิงคนนั้นมองแองเจลีนอย่างสงสัย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!