ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1284

เด็กหนุ่มซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเธอ

ร็อบบี้น้อยก็ทำแบบเดียวกันเวลาที่เขาทำอะไรผิดมา เขามักจะกอดเอวเธอแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้และทำท่าเป็นเด็กขี้อ้อนเอาแต่ใจ ‘ผมผิดไปแล้วแม่จ๋า อย่าโกรธผมเลยนะ’ เขาจะพูดแบบนี้

จากนั้นเธอก็ตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามโดยการฉีกเสื้อเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เธอยื่นแขนออกมานอกผ้าห่ม

แล้วเธอก็แสร้งทำเป็นร้องถามเสียงงัวเงีย “เกิดอะไรขึ้นเหรอเบ็น?”

พอเจย์ได้ยินเสียงแองเจลีน เขาก็เปิดประตูเข้ามา

เมื่อได้เห็นหน้าอกและแขนของเธอยื่นออกมานอกผ้าห่อม เจย์ก็ปิดประตูอย่างรวดเร็ว

แต่ถึงอย่างนั้นโคลก็ยังแอบเห็นภาพน่าตื่นตาภายในห้องอยู่ดี

เจย์จ้องโคลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

โคลครุ่นคิดว่าหากแองเจลีนไม่ได้ตาบอด เมื่อกี้เธอจะต้องกรีดร้องออกมาเพราะความอับอายเป็นแน่

โคลถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาเธอกันแน่?”

“เธอร้องไห้มากจนตาบอด” เจย์ตอบห้วน ๆ

น้ำเสียงเขาแฝงโทสะและความรู้สึกโทษตัวเอง

โคลอี้งไปเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าเขาก็ฉายความรู้สึกผิด

จังหวะนั้นพวกคอร์เวตต์ที่ค้นหาบริเวณบ้านก็เดินส่ายหน้าออกมา “เราไม่เจออะไรผิดปกติ”

โคลสั่ง “ไปหาที่อื่นต่อ”

เมื่อพวกคอร์เวตต์จากไป แองเจลีนรู้สึกได้ถึงมือที่ใส่ถุงมือพิเศษจับมือเธอไว้และให้เธอแบบมือออก จากนั้นก็มีขวดแก้วมาวางบนมือเธอ

แองเจลีนได้ยินเสียงอ่อนระโหยของเด็กหนุ่มบอกว่า “ผมต้องขอบคุณคุณอย่างมากที่ช่วยชีวิตผม”

เธออยากจะถามอะไรเขาเพิ่ม แต่น่าเสียดายที่เจย์เปิดประตูห้องนอนเข้ามาพอดี

เจย์พอจะเดาได้ว่าทำไมแองเจลีนถึงใจอ่อนให้กับนักฆ่า แต่เขาก็ยังอดหงุดหงิดไม่ได้และบอกว่า “จำไว้นะ มีแค่ฉันเท่านั้นที่จะเห็นผิวหนังของเธอจากคอลงไปได้”

แองเจลีนพยักหน้าอย่างอ้อน ๆ “เข้าใจแล้วค่ะ”

แองเจลีนส่งขวดเล็ก ๆ ในมือให้เขา “เขาให้นี่กับฉันไว้ มันคืออะไรเหรอ?”

เจย์รับขวดมาและเห็นตัวหนังสือเล็กจิ๋วบนนั้น หลังจากที่หาอยู่นานเขาก็เจอแว่นขยายและเอามาอ่านฉลากบนขวด “ครีมสารพัดประโยชน์”

เขาอึ้งพูดไม่ออกไปทันใด

แองเจลีนถาม “มันจะรักษาตาฉันได้ไหมคะ?”

เจย์ไม่มีทางยอมให้ภรรยาคนสำคัญของเขาต้องเป็นหนูทดลองแน่ เขาเลยบอกว่า “ฉันจะลองกับคนอื่นก่อนที่จะตัดสินใจว่าจะให้เธอใช้ดีหรือไม่”

แองเจลีนบอก “เขาต้องให้ยาฉันเพราะเขารู้ว่าฉันตาบอดแน่ ต้องเป็นยาที่ถูกต้องแน่เลย ทำไมเราไม่ลองดูล่ะ?”

เจย์ถาม “ทำไมเธอถึงเชื่อที่นักฆ่าบอกล่ะ?”