ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1283

ทันใดนั้นผนังก็เริ่มขยับและมีช่องว่างรูปร่างแบบมนุษย์ปรากฏขึ้น คาร์สันกระโดดเข้าไปในช่องนั้นทันที

เมื่อเด็กหนุ่มตระหนักว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น ผนังก็ปิดลง ตุ้มหนักพันปอนด์ก็เริ่มหล่นจากด้านบนเพดานลงมาใส่เขา เด็กหนุ่มพุ่งดัวไปที่หน้าต่างด้วยความเร็วแสง

แต่ว่าเขาอยู่ห่างจากหน้าต่างเกินไปและมันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหนีพ้นด้วยระยะทางนี้ ชั่วขณะฉิวเฉียดที่ขาข้างหนึ่งของเด็กหนุ่มออกไปนอกหน้าต่างแล้ว ขาอีกข้างของเขายังติดอยู่ด้านในและโดนใบมีดของตุ้มหนักพันปอนด์นั้นบาดเข้า

เขาดิ้นรนดึงขาข้างนั้นออกมา อาการบาดเจ็บที่ขาทำให้เขาเคลื่อนไหวได้อย่างยากลำบาก

จังหวะนั้นเองคาร์สันก็เปิดไฟในวิลล่า

เขามั่นใจมากกว่านักฆ่าต้องตายไปแล้วจากห่าฝนใบมีดที่ร่วงลงมา

เมื่อเขาได้เห็นห้องนอนที่ว่างเปล่า คาร์สันก็ตื่นตระหนกและรีบกดสัญญาณเตือนภัยทันที

พวกคอร์เวตต์ของป้อม 48 รีบรุดออกมาทันที

เมื่อเด็กหนุ่มได้ยินเสียงความวุ่นวาย เขาก็กัดฟันแน่นและวิ่งไปอีกด้านเพื่อที่จะหลบหนี

“มีนักฆ่า หาให้ทั่ว” คาร์สันสั่ง พร้อมมองรอยเลือดที่หน้าต่าง

เด็กรับใช้เตือนคาร์สัน “ผมได้ยินมาว่าวันนี้มีแขกหลายคนเข้ามาที่ป้อมเราและตอนนี้เราก็มีนักฆ่าเข้ามาในป้อม คุณไม่คิดว่ามันบังเอิญเกินไปเหรอ?”

คาร์สันมองไปทางทิศที่สวนสายลมสดชื่นตั้งอยู่และบอกว่า “มากับฉัน”

ที่สวน สายลมสดชื่น

ตอนที่พวกคอร์เวตต์วิ่งเข้ามา โคลก็กระโดดลงมาจากต้นไม้

“เกิดอะไรขึ้น?”

คาร์สันเข้าไปใกล้และกระซิบข้างหูโคล “มีนักฆ่าแอบเข้ามาในห้องเรา และรอดจากค้อนพันปอนด์ไปได้แต่ว่าบาดเจ็บ ผมแน่ใจว่ามันหนีไปได้ไม่ไกลนัก”

โคลดูประหลาดใจ ในป้อมตระกูลยอร์กนั้นมีห้องอยู่มากมายแต่นักฆ่ากลับมุ่งตรงมาที่ห้องเขา เป็นไปได้ว่านักฆ่านั่นมาเพื่อจัดการเขา

อีกอย่างหากว่านักฆ่านั่นสามารถรอดจากค้อนพันปอนด์ไปได้แสดงว่าก็ไม่ใช่คนธรรมดาสามัญ ใบหน้าหล่อเหลาของโคลเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมก่อนบอกว่า “มากับฉัน”