ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 135

ฝนพลันสาดลงมา ขจัดหน้าร้อนอบอ้าวให้หายไปทันที ลมเย็นพัดส่งสัญญาณของฤดูใบไม้ร่วงที่กำลังมาถึง และพัดเข้าสู่คฤหาสน์ที่หรูหราและอบอุ่น เจย์ยืนอย่างนิ่งเงียบที่หน้าต่าง มองดูฟ้ากระจ่างใสด้านนอก

หัวใจของเขารู้สึกสงบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

คำแนะนำของปู่ของเขายังดังอยู่ในหู 'ในเมื่อแกไม่สามารถแต่งกับผู้หญิงที่แกอีกตลอดชีวิต และในเมื่อแกเลือกที่จะใช้ชีวิตเพื่อลูก งั้นปู่ขอถามหน่อย ใครจะเป็นแม่ที่เหมาะสมกับเจนสันและร็อบบี้น้อยไปมากกว่าโรส?'

เจย์หยิบมือถือแล้วโทรหาเกรย์สัน

"ท่านประธาน!" เสียงสั่น ๆ ของเกรย์สันได้ยินผ่านมาตามสาย

เจย์ขมวดคิ้วโดยอัตโนมัติ เขาไม่เคยพิจารณาในเรื่องนี้เลยที่ผ่านมา แต่ตอนนี้มันกลับรบกวนจิตใจเขาเสียแล้ว 'ทุกคนรอบข้างมักจะกลัวเราเสมอ พวกเขามักจะให้ฉายาเราลับหลังว่า 'ทรราช' ไม่ก็ 'อสุรา' แต่ทำไมผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างโรสถึงกล้าโกรธเราขนาดนั้น?'

"เกรย์สัน ไปสืบใครบางคนให้ฉัน!" เจย์ดูลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจ

"ระบุชื่อมาได้เลยครับท่านประธาน!"

"ฉันอยากรู้ข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับสามีคนปัจจุบันของโรส"

หลังจากเจย์ออกคำสั่ง ปลายสายก็เงียบไปเป็นเวลานาน

ดวงตาของเกรย์สันเบิกกว้างมากกว่าระฆังเสียอีก เขาเข้าใจในตัวประธานของเขาดี 'เขามักจะหลีกเลี่ยงโรสเหมือนเธอเป็นโรคติดต่อ แล้วทำไมเขาถึงอยากสืบเรื่องสามีของเธอขึ้นมากะทันหันได้?'

"รับทราบครับท่านประธาน" เกรย์สันรับคำ

เมื่อวางสายลง เจย์ก็รู้สึกถึงความวุ่นวายที่อธิบายไม่ได้ในใจ

หลังจากพักหนึ่ง มือถือของเขาก็ดังขึ้นอย่างชัดเจนอีกครั้ง โดยไร้ซึ่งความลังเล เจย์รับปัดหน้าจอเปิดดูทันที

มันเป็นสายจากร็อบบี้น้อย เจย์รีบรับสาย

'หนีออกจากบ้าน?'

'โรสพูดแบบนั้น?'

เจย์แปลกใจมาก เขาไม่สามารถควบคุมรอยยิ้มที่แทบฉีกไปถึงดวงตาของเขา

"งั้น ร็อบบี้น้อย ลูกตั้งใจจะแก้ไขความผิดของลูกยังไง?" เสียงของเจย์กลายเป็นอ่อนโยนสุดขีด มันเต็มไปด้วยความรักของพ่อ

ร็อบบี้น้อยประกาศเสียงดัง "ผมจะขอโทษกับพี่เจนสัน"

เจย์เดินลงชั้นล่างแล้วส่งมือถือให้เจนสัน เมื่อเจนสันเห็นว่าเป็นสายจากร็อบบี้น้อย ท่าทางราบเรียบของเขาก็พลันยิ้มแย้มขึ้นมา

โดยไม่ต้องคิด เจนสันหยิบมือถือแล้วแอบวิ่งไปที่ห้องของเขา เจย์ได้ยินเสียงเจนสันที่ไม่ปิดบังความยินดีไว้เลยดังออกมา "ร็อบบี้น้อย!"