ฝนพลันสาดลงมา ขจัดหน้าร้อนอบอ้าวให้หายไปทันที ลมเย็นพัดส่งสัญญาณของฤดูใบไม้ร่วงที่กำลังมาถึง และพัดเข้าสู่คฤหาสน์ที่หรูหราและอบอุ่น เจย์ยืนอย่างนิ่งเงียบที่หน้าต่าง มองดูฟ้ากระจ่างใสด้านนอก
หัวใจของเขารู้สึกสงบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
คำแนะนำของปู่ของเขายังดังอยู่ในหู 'ในเมื่อแกไม่สามารถแต่งกับผู้หญิงที่แกอีกตลอดชีวิต และในเมื่อแกเลือกที่จะใช้ชีวิตเพื่อลูก งั้นปู่ขอถามหน่อย ใครจะเป็นแม่ที่เหมาะสมกับเจนสันและร็อบบี้น้อยไปมากกว่าโรส?'
เจย์หยิบมือถือแล้วโทรหาเกรย์สัน
"ท่านประธาน!" เสียงสั่น ๆ ของเกรย์สันได้ยินผ่านมาตามสาย
เจย์ขมวดคิ้วโดยอัตโนมัติ เขาไม่เคยพิจารณาในเรื่องนี้เลยที่ผ่านมา แต่ตอนนี้มันกลับรบกวนจิตใจเขาเสียแล้ว 'ทุกคนรอบข้างมักจะกลัวเราเสมอ พวกเขามักจะให้ฉายาเราลับหลังว่า 'ทรราช' ไม่ก็ 'อสุรา' แต่ทำไมผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างโรสถึงกล้าโกรธเราขนาดนั้น?'
"เกรย์สัน ไปสืบใครบางคนให้ฉัน!" เจย์ดูลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจ
"ระบุชื่อมาได้เลยครับท่านประธาน!"
"ฉันอยากรู้ข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับสามีคนปัจจุบันของโรส"
หลังจากเจย์ออกคำสั่ง ปลายสายก็เงียบไปเป็นเวลานาน
ดวงตาของเกรย์สันเบิกกว้างมากกว่าระฆังเสียอีก เขาเข้าใจในตัวประธานของเขาดี 'เขามักจะหลีกเลี่ยงโรสเหมือนเธอเป็นโรคติดต่อ แล้วทำไมเขาถึงอยากสืบเรื่องสามีของเธอขึ้นมากะทันหันได้?'
"รับทราบครับท่านประธาน" เกรย์สันรับคำ
เมื่อวางสายลง เจย์ก็รู้สึกถึงความวุ่นวายที่อธิบายไม่ได้ในใจ
หลังจากพักหนึ่ง มือถือของเขาก็ดังขึ้นอย่างชัดเจนอีกครั้ง โดยไร้ซึ่งความลังเล เจย์รับปัดหน้าจอเปิดดูทันที
มันเป็นสายจากร็อบบี้น้อย เจย์รีบรับสาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!