ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 160

เด็กทั้งสามมองเจย์ในเวลาเดียวกัน เจย์รู้สึกว่าการตอบสนองของเขาอาจดูจู้จี้ไป เขาจริงกลับมาดูนิ่งเงียบเช่นเดิม "พวกลูกรู้ไหม? มีคนอยู่สามประเภท คนจากระดับบนสุดที่สั่งการ คนจากระดับกลางที่รับคำสั่ง และคนจากระดับต่ำสุดที่รู้จักแค่ประจบและมอบคลาน"

เด็กทั้งสามฉลาดพอที่จะเข้าใจว่าพ่อของพวกเขากำลัวบ่งบอกว่าแม่เป็นคนระดับล่างสุด

ร็อบบี้น้อยสับสน "นั่นแปลกนะครับ ปกติคุณแม่ไม่ได้เป็นแบบนี้! คุณแม่บอกว่าพวกเราควรมีศักดิ์ศรีในตัวเองแล้วครองโลกด้วยความสามารถที่ตัวเองมี!"

เซ็ตตี้น้อยดูเหมือนจะจับใจความของพี่ชายได้ เธอกล่าว "หนูรู้!" เธอตะโกน "คุณแม่ต้องตกหลุมรักกับหัวหน้าคนใหม่แน่! วันก่อนคุณแม่บอกว่าเจ้านายคนใหม่ของเธอเป็นผู้ชายคนแรกที่ปฏิบัติกับเธอเหมือนมนุษย์หลังจากผ่านมานาน"

ร็อบบี้น้อยเหลือบมองน้องสาวของเขาด้วยหางตา เขากลัวว่าคุณพ่ออาจจะอิจฉาแล้วตะโกนว่า "นั่นไม่จริง! คุณแม่บอกว่าเธอรักแค่คุณพ่อและไม่มีใครอีก"

โรสเดินลงมาที่บันไดพิดี เธอเกือบสะดุดตกบันไดแล้วตอนที่เธอได้ยินร็อบบี้น้อยพูด

เจย์ไม่ได้ฟังร็อบบี้น้อย เขามองโรสผู้ที่แก้มแดงแล้วคาดเดาเธออย่างซุกซน "ฉันสงสัยจริงว่าเจ้านายคนใหม่ของเธอเป็นใคร? เธอทำงานกับเขาแค่ไม่กี่วันแต่ดูเหมือนเขาจะเหยียบย่ำศักดิ์ศรีเธอจมดินเลยนะ"

โรสแข็งค้าง เจย์คิดว่าที่เธอโพล่งออกมาอย่างยินดีก่อนหน้าเป็นการประจบประแจงที่หน้าไม่อาย

"ก็นะ เจ้านายใหม่ของฉันน่ารัก นิสัยดี แถมยังมรอารมณ์ขัน..." โรสสะดุด เมื่อเธอเห็นว่าทุกคนต่างสงสัยเรื่องของเธอ

"มีอะไรเหรอ?" โรสถาม

"คุณแม่คะ คุณแม่ตกหลุมรักกับคุณลุงเจ้านายเหรอ?" เซ็ตตี้น้อยถามเธอ แล้วกะพริบตาด้วยความใสซื่อ

ร็อบบี้น้อยมองแม่ของเขาอย่างไม่พอใจ สำหรับเขา มีเพียงคุณพ่อเท่านั้นที่เป็นผู้สมัครตำแหน่งคุณพ่อที่เหมาะสมกับความรักของคุณแม่ที่สุด

มีเพียงเจนสันที่ยังนิ่ง เขารู้ว่าคุณพ่อของเขามีผู้หญิงที่รักแล้ว มันจึงเป็นสิทธิ์ของคุณแม่ที่จะตกหลุมรักคนอื่น