ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 165

ปาร์ตี้เริ่มขึ้นแล้ว

ตรงกลางของห้องโถง มีแสงสีมากมาย พวกมันดูเหมือนไข่มุกและเพชร ที่ฟลอร์เต้นรำ ชายหนุ่มผู้หล่อเหลาและคู่รักแสนสวยของเขากำลังเต้นรำกันอย่างงดงาม

อีกด้านของฟลอร์เต้นรำ เจย์ดื่มและอยู่ปะปนกับแขก การดื่มของเขาหนักและไม่สุภาพ แต่เขาก็ยังดูเซ็กซี่และสง่า ร่างของเขาแผ่รังสีของเจ้าชายผู้สูงศักดิ์ ใคร ๆ ก็สามารถจดจำเขาได้ คนสังคมมากมายอยู่รอบเขา พวกเขาสวมชุดราคาแพงและเครื่องประดับรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่น พวกเขาดูหรูหรามาก

โรสนั่งอยู่ที่มุมห้อง เธอดูเจียมตัว แม้ว่าเธอจะพยายามอย่างที่สุดในการหลบในที่มืด แต่เพราะว่าเธอแต่งตัวสวยเกินไปในวันนี้ บวกกับความโดดเด่นในฝูงชนของเธอ เธอจึงเปล่งประกายราวกับร่างกายเธอแวววาวในความมืด

ในบางครั้ง จะมีชายหนุ่มเดินเข้ามาหาเธอและชวนเธออย่างกระตือรือร้น "คุณผู้หญิง ให้เกียรติไปเต้นรำกับผมได้ไหมครับ?"

แล้วโรสก็จะปฏิเสธพวกเขาทั้งหมด "ฉันขอโทษค่ะ แต่ฉันไม่รู้ว่าต้องเต้นรำยังไง"

ไม่ใช่ว่าเธอเต้นรำไม่เป็น เธอเต้นรำเก่งมากด้วยซ้ำ เธอแค่ไม่ต้องการเต้นรำกับคนที่เธอไม่ชอบ

ในชีวิตที่แล้วของเธอ เธอเต้นรำราวกับหงส์กับเจย์ มีเสียงปรบมือไม่หยุดหย่อนและเชียร์มาจากฝูงชน เสียงชื่นชมของพวกเขายังคงดังอยู่ในหู 'พวกเขาช่างเหมาะสมราวกับกิ่งทองใบหยก' พวกเขาว่าแบบนั้น

อย่างไรก็ตาม ข้ออ้างของเธอน่าสมเพชเกินไป ผู้หญิงที่สามารถเข้าไปอยู่ในบ้านของตระกูลอาเรสได้ล้วนได้รับการศึกษาที่ดี หญิงสาวที่ไม่รู้จักการเต้นรำจะเข้าร่วมกับสังคมไม่ได้

"ฮี่ฮี่" ใครบางคนเยาะเย้ย

โรสไม่จำเป็นต้องหันหลังไปก็รู้ว่าเป็นใคร เธอไม่คิดว่าจะพบซิดนีย์ที่นี่

"โอ้ โรส หลายปีแล้วนะ แต่เธอก็ไม่ได้พัฒนาเลย ในเมื่อเธอเต้นไม่เป็น เธอไม่คิดเหรอว่ามันน่าอายที่มาในงานปาร์ตี้ของชนชั้นสูงแบบนี้น่ะ?"

ซิดนีย์เดินไปข้างโรสแล้ววนแก้วไวน์ไปมา เธอมองโรสอย่างดูถูก