ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 166

โรสเผยรอยยิ้มให้เจนสันจากระยะไกลเพื่อบอกให้เขามั่นใจว่า 'ไม่ต้องห่วงแม่'

ท่าทางกังวลของเจนสันดูดีขึ้นเล็กน้อย

โรสพลันยืนขึ้น ดวงตาเธอร้อนเหมือนดวงอาทิตย์ ด้วยสายตาที่เผาไหม้ของหนุ่มสาว พวกมันสาดสายตาไปที่ชายทุกคน

และสุดท้าย สายตาของเธอก็ไปตกที่จอห์น

เธอเดินเซไปหาจอห์น โอบแขนเรียวยาวของเธอรอบไหล่ของจอห์น แล้วกระซิบ "ลุงสี่ เต้นกับฉัน แล้ววันหนึ่งฉันจะตอบแทนความเมตตาของคุณ"

เหตุผลที่เธอเลือกจอห์นก็เพียงเพราะการที่เธอเต้นรำกับชายใดในตระกูลอาเรสจะทำให้เธอกำจัดทุกคนที่ใส่ร้ายและต้องการโจมตีเธอได้

เธอไม่กล้าพอจะชวนเจย์ ต่อให้เธอกล้าพอจะชวนเขา แน่นอนว่าเขาจะทำให้เธออับอายโดยปฏิเสธเธอต่อหน้าธารกำนัล

ทุกคน โดยเฉพาะเจย์ ตะลึงกับการกระทำอย่างกะทันหันของโรส

ท่ามกลางบุรุษทุกคน เธอกลับเลือกจอห์น เสือผู้หญิงคนนั้น จอห์นนั้นโด่งดังมากในเมืองอิมพีเรียลเรื่องการเต้นรำของเขา แล้วแบบนี้ตัวตลกอย่างโรสจะไม่ทำให้ตัวเองอับอายที่เต้นรำกับเขาเหรอ?

ทุกคนรอดูเธอถูกปฏิเสธจากจอห์น เพราะอย่างไรก็ตาม จอห์นเองก็พูดบ่อย ๆ ว่าเขาจะไม่รับคำเชิญของหญิงสาว สิ่งที่โรสทำไปคงจะเป็นการชวนเต้นรำ ใช่ไหมล่ะ?

อย่างไรก็ตาม ทุกคนต่างแปลกใจ จอห์นไม่ได้ปฏิเสธเธอ ตรงกันข้าม เขาโอบมือไปรอบเอวของเธอเหมือนสุภาพบุรุษแล้วหัวเราะ "นับเป็นเกียรติครับ"

จอห์นพาโรสไปที่ฟลอร์เต้นรํา เมื่อเพลงวอลซ์เริ่มบรรเลง พวกเขาสองคนก็ขึ้นไปบนฟลอร์ทันที