ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 176

เธอพยายามอย่างที่สุดเพื่อจะทำตัวดีกับพ่อของเธอตลอดหลายวันมานี้ แต่ดูเหมือนว่าคุณพ่อของเธอก็ยังไม่ชอบเธอเหมือนเดิม

เมื่อเจย์เข้าบ้านไปพร้อมอุ้มร็อบบี้น้อย โรสก็นั่งอย่างกระสับกระส่ายอยู่บนโซฟารอลูก ๆ ของเธอ เมื่อเธอเห็นเจย์อุ้มร็อบบี้น้อยผู้หลับไหลมาในมือ ในขณะที่เจนสันจับมือเซ็ตตี้น้อยที่ดูง่วงเหงาหาวนอนมา หัวใจของโรสก็จมดิ่งลงเล็กน้อย

โรสรู้จักกันดีในด้านการบังคับ แต่เมื่อเห็นว่าเขาแม้แต่เลือกปฏิบัติกับเด็ก ๆ ด้วย เธอจึงมองเขาในแง่ร้ายมากในตอนนี้

"คุณแม่" เมื่อเซ็ตตี้น้อยเห็นแม่ของเธอ เธอก็โยนตัวเองในอ้อมแขนของแม่เธออย่างน่าสงสาร

โรสลูบหัวน้อย ๆ ของเธออย่างนุ่มนวล เสียงของเซ็ตตี้น้อยแฝงไว้ด้วยร่องรอยของความเสียใจที่แทบสังเกตไม่ได้ มันชัดเจนว่าเธอใจสลายกับการปฏิบัติที่ไม่ยุติธรรมของพ่อเธอ

โรสอุ้มเซ็ตตี้น้อยขึ้น จับมือของเจนสัน แล้วเดินขึ้นข้างบน

"โรส!"

สายตาล้ำลึกและเงียบสงบของเจย์ตกไปที่หลังอันบางแต่ยืดหยุ่นของโรส

โรสที่ยืนอยู่บนบันไดขั้นบนสุด หันหัวของเธอกลับมา ดวงตาดั่งฤดูใบไม้ผลิของเธอสั่นไหวและผสมกับร่องรอยความต่อต้านและไม่พอใจต่อเขา

"มีอะไรให้ฉันช่วยเหรอ ท่านอาเรส?" เสียงของเธอทั้งมั่นคงและแข็ง

"ฉันหิว ทำบะหมี่ให้ฉันถ้วยหนึ่งที" เสียงสั่งอันหนาของเขาแฝงด้วยความอ่อนโยนที่มองไม่เห็น

เพื่อที่จะยืนยันข้อสงสัยที่เขามีในหัวใจ เขาต้องทดสอบเธอ

เขาจะใช้ทุกวิถีทางเพื่อทดสอบเธอ

โรสตกใจมาก เจย์มีโรคทางเดินอาหารที่รุนแรงดังนั้นเขาจึงเข้มงวดกับตัวเองมากเป็นเวลาหลายปี เขามักรักษาความเข้มงวดไว้และไดเอตอย่างสม่ำเสมอ

เขาไม่กังวลว่าเขาจะทรมานกับอาการโรคกระเพาะกำเริบหลังจากกินก่อนนอนรึไง?

"โอเค" โรสยอม ด้วยตัวตนของเธอตอนนี้ ดูเหมือนจะไม่มีเหตุผลที่เธอต้องโน้มน้าวให้เขากินอย่างถูกเวลา

หลังจากพาเด็ก ๆ เข้าไปนอน โรสก็เดินลงมาข้างล่าง เจย์กำลังนั่งอยู่ที่โซฟา ดวงตาดั่งเหยี่ยวจ้องมองที่เธอ

จินตนาการเป็นสิ่งที่น่ากลัวอย่างมาก มันแม้กระทั่งทำให้เขาเริ่มเชื่อมโยงเธอกับแองเจลีน เขาอาจเห็นเงาของแองเจลีนในทุกคำพูดและการกระทำของเธอ