ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 202

เกรย์สันตกใจ "โอ้"

'ท่านอาเรส เขามักจะไม่ชอบการเข้าร่วมงานเลี้ยงของสังคมชั้นสูงเสมอ ส่วนใหญ่เป็นเพราะเขาเกลียดการถูกรุมล้อมด้วยหญิงสาว'

'คราวนี้ท่านอาเรสแทบไม่คิดที่จะปฏิเสธคำเชิญของฌอน เบล เขาต้องเกรงใจทายาทของเบลเอ็นเตอร์ไพรส์เล็กน้อยแน่'

"คุณต้องมีคู่เต้นรำนะครับ ท่านอาเรส!" เกรย์สันกล่าวอย่างระมัดระวัง

"คู่เต้นรำ?" ภาพของโรสฉายในหัวของเจย์

เธอเต้นวอลซ์กับเขาในคืนงานเลี้ยงวันเกิดของโจเซฟิน และเขาก็จำได้ว่าพวกเขาเป็นคู่เต้นรำที่ดีต่อกัน

"เตรียมชุดราตรีให้โรส ลอยล์"

เกรย์สันตะลึงมากจนอ้าปากค้าง 'ท่านอาเรส ปกติเขาจะคลื่นไส้ชื่อของโรส ลอยล์ ทุกครั้งที่กล่าวถึงในอดีตด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เขากลับรับคำเชิญแล้วให้เธอเป็นคู่เต้นรำกับเขา?'

บางทีนี่อาจเป็นความหมายตรงข้ามของคำกล่าวที่ว่า 'ความคุ้นเคยทำให้เกิดการดูถูก'?

"ได้ครับ"

"คุณมีอะไรเป็นพิเศษสำหรับชุดร่วมงานไหมครับ?" เกรย์สันถาม

เจย์เหลือบมองชุดสูทสั่งตัดอย่างดีของเขาแล้วถามด้วยท่าทางมืดมน "ที่ฉันใส่อยู่ยังดีไม่พอรึไง?"

เกรย์สันเริ่มเหงื่อตก ท่านอาเรสทั้งดูสูงศักดิ์และผยองในทุกชุดที่เขาสวม ต่อให้เขาใส่ชุดที่ซื้อมาจากตลาดนัด เขาก็ยังดูเหนือกว่าคนอื่นอยู่ดี

'อย่างไรก็ตาม ในเมื่อเขาจะร่วมงานเลี้ยงผู้ดี เขาควรเปลี่ยนไปเป็นชุดที่ตรงตามวาระโอกาส

"มันยอดเยี่ยมครับ" เกรย์สันกล่าวก่อนรีบออกไป

โดยไม่มีใครรู้ วันนี้ฌอนได้ใช้ความพยายามอย่างมากในการตามหาโรส เขามีเพียงเป้าหมายเดียวในหัว—ขอให้โรส ลอยล์ เป็นคู่เต้นรำของเขา

"ผมเพิ่งกลับมา คุณโรส และผมก็ไม่มีเพื่อนเพศตรงข้ามมากนัก ดังนั้นคุณช่วยเป็นคู่เต้นรำกับผมได้ไหม?" ฌอนขอร้องโรสเสียงอ่อน เขามีชื่อเสียงในด้านทัศนคติที่ไม่ยอมแพ้

เขามองลงไปเหมือนเขาเป็นราชาที่กำลังมองโจทย์ของเขา จากนั้น เขาก็กล่าวต่ออย่างเย่อหยิ่ง "ถ้าเธอไปงานเลี้ยง ใครจะดูแลเด็ก ๆ?"

"ไม่ใช่ว่านายจะอยู่ที่นี่เหรอ?" โรสกระซิบ

เจย์สวน "ฉันมีที่ต้องไปคืนนี้"

โรสตะลึง

เธอประท้วง "ช่างเผด็จการ นายออกไปได้ถ้ามีเรื่องให้ออก แต่ฉันออกไปไม่ได้เมื่อฉันต้องการจะออกไปเหรอ?"

มุมปากของเจย์เผยอขึ้นแสยะอย่างไม่ชัดเจน 'เธอต้องการออกไปกับผู้ชายคนอื่น? ฝันไปเถอะ!'

เซ็ตตี้น้อยออกมาจากพื้นที่เล่นอย่างฉับพลันแล้วส่งเสียงสนับสนุน "คุณแม่ คุณแม่ไปที่ปาร์ตี้กับคุณลุงฌอนได้เลยค่ะ พวกเราดูแลตัวเองได้"

เจย์ "..."