ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 203

มันเป็นครั้งของเจย์ที่รู้สึกถูกคุกคามจากสิ่งเล็กน้อยนี้ เขาจ้องไปที่เจ้าตัวเล็กอย่างเอาเรื่องพร้อมสายตาเย็นชา "เซ็ตตี้น้อย แม่ของเธอต้องการหาพ่อเลี้ยงให้เธอ เธอไม่กลัวว่าพ่อใหม่ของเธอจะรังแกเธอเหรอ?"

เซ็ตตี้น้อยยืนขึ้นแล้ววางมือไว้ที่หลังของเธอพร้อใกับทำหน้ามุ่ย เธอเดินไปหาเจย์ด้วยท่าทางเหมือนผู้อาวุโสแล้วมองขึ้นไปหาเขา เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง "คุณพ่อจริง ๆ ของหนูไม่ชอบหนูด้วยซ้ำ และเขาก็ไม่ชอบคุณแม่เหมือนกัน เขารังแกและต่อว่าคุณแม่บ่อย ๆ คุณลุงฌอนดูเป็นคนดีและเขาก็ดูเหมือนจะเป็นคนใจเย็น หากเขาปฏิบัติกับคุณแม่ดี หนูก็ชอบเขาเหมือนกัน"

เจย์หันหัวไปมองโรส "เธอพูดจริงเหรอ?"

โรสรู้สึกจนใจและลังเล...จากนั้น ในที่สุดเธอก็พยักหน้า

เจย์ขมวดคิ้วเป็นการตอบสนอง เขาไม่เคยคิดว่าสามีคนที่สองของโรสจะเป็นพวกสารเลวแบบนั้น

"เขาอยู่ไหนแล้วตอนนี้?" เจย์มีปัญหาเรื่องการเก็บอารมณ์โกรธของเขา

โรสงงงันเมื่อเธอมองที่เขา เธอมึนงงสุด ๆ เลยทีเดียว

ก็เขาเองนั่นแหละที่เซ็ตตี้น้อยพูดถึง!

นี่เจย์ลืมแล้วรึไงว่าเขาโหดร้ายกับเธอแค่ไหนสมัยก่อน?

"ฉันเลิกกับเขาแล้ว!" โรสแถลง

เจย์สังเกตว่าโรสดูกลัวและดูเหมือนไม่พอใจอะไรบางอย่าง "ฉันคิดว่าเธอจะดูหวาดกลัวขนาดนี้เฉพาะต่อหน้าฉัน ใครจะไปคิดว่ามีชายอื่นที่รังแกเธอถึงขนาดนี้เหมือนกัน!"

โรส "..." 'ไม่ใช่แล้ว!'

'คนเดียวในโลกนี้ที่รังแกฉันก็คือนายนั่นแหละ! ผู้ชายที่ไหนจะกล้าทำแบบนั้นอีก?'

"ถ้ามีใครรังแกเธออีกในอนาคต รายงานฉันด้วย" เจย์กล่าว "แม่ของลูกชายฉันไม่ควรถูกรังแกโดยชายคนอื่น"

"เข้าใจล่ะ" โรสไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

เซ็ตตี้น้อยคิดอย่างหนักแล้วกล่าวกับแม่ของเธอ "คุณแม่ ออกไปเที่ยวเถอะค่ะ คุณแม่กับคุณลุงฌอนต้องมีช่วงเวลาที่ดีด้วยกันแน่ ๆ"

ท่าทางของเจย์พลันมืดลงอย่างหดหู่ใจ

ในตอนนั้น ดวงตาของเจนสันก็วาวโรจน์ขึ้น เขายืนขึ้นแล้วกล่าว "คุณแม่ ผมเองก็ไม่ต้องการให้คุณแม่มาดูแลเหมือนกัน"

เจย์จ้องเจนสันเขม็ง… นี่เจ้าเด็กนี่เพิ่งหักหลังเขา?

ร็อบบี้น้อยเบะปากแล้วถอนหายใจ "ก็ได้ ผมก็ไม่คัดค้านเหมือนกัน"