ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 22

”เพราะอะไรคะ?” โรสถามกลับไปอย่างรวดเร็ว

“ทะเลาะกับผู้ปกครองของเด็กนักเรียน แถมยังพาเจนสันหนีเรียนไปเที่ยวเล่น… เธอยังจะมีหน้ามาถามฉันกลับอีกเหรอ?” ร่างสูงขบฟันแน่น ความโกรธที่อัดอั้นมาทั้งวีนกำลังจะปะทุออกมาในที่สุด

โรสเริ่มที่จะมีน้ำโหขึ้นมาบ้าง

สงสัยว่าคุณแนนซี่จอมขี้ฟ้องคนนั้นคงจะเอ่ยออกมาหมดเปลือกแล้วสินะ

หญิงสาวเริ่มหน้าตึง “ท่านอาเรสคะ ท่านรู้เหตุผลที่ดิฉันปะทะคารมณ์กับผู้ปกครองท่านนั้นไหมคะ? ทำไมดิฉันต้องพาเจนสันออกไป? นั้นก็เพราะ—”

พลันร่างสูงกลับเอ่ยขัดทันควัน “ไม่ว่าเหตุผลของเธอจะเป็นอะไร แค่สิ่งที่เธอทำลงไปมันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ฉันรู้ถึงความไร้สำนึกคิดของเธอ!”

หล่อนเถียงกลับทันควัน “ฉันเผชิญหน้ากับผู้ปกครองแย่ ๆ พวกนั้นก็เพราะเขาทำร้ายเจนสัน พร้อมยังวิจารณ์ถึงการเลี้ยงลูกของคุณ คุณคิดบ้างไหมว่ามันจะส่งผลกระทบที่ไม่ดีต่อเจนขนาดไหน?”

“ท่านอาเรส คุณไม่มีสิทธิ์มาว่าฉันจนกว่าคุณจะรู้และเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง”

เจย์ยังคงจ้องมองไปยังใบหน้าที่ยืนกรานหนักแน่นของหญิงสาว พลางยักคิ้วอย่างประหลาดใจ หลังจากที่เขาไม่ได้พบเธอประมาณห้าปี จากผู้หญิงที่พูดไม่คิดกลับแปรเปลี่ยนเป็นมีการคิดไตร่ตรองที่มากขึ้น และสิ่งที่เธอพูดออกมา ต้องยอมรับว่ามันผ่านการคิดวิเคราะห์มาแล้วจริง ๆ

“แล้วข้ออ้างสำหรับการโดดเรียนละ?”

หญิงสาวหน้าบึ้งตึงกว่าเดิม

“เจนสันไม่ชอบไปโรงเรียน” โรสเอ่ยอย่างแผ่วเบาพร้อมความรู้สึกเจ็บปวดที่เกิดขึ้นภายในตาที่สวยคู่นี้

ร่างสูงใหญ่ของเจย์ยืนขึ้นมาทันที เขาก้าวเดินเข้าไปหาเธอ เงาอันใหญ่โตกำลังเคลื่อนกายโอบอุ้มร่างของโรสไว้ “เด็กที่ผิดพลาดย่อมเป็นเพราะมีแม่ที่ไร้สำนึก” ชายหนุ่มกล่าวอย่างฉุนเฉียว

ดวงตากลมโตถลึงออกกว้าง ก่อนที่จะพยายามอธิบายถึงเหตุผล

“ท่านอาเรส คุณต้องย้ายโรงเรียนให้เจนสัน! เจนสันต่อต้านการไปเรียนที่นั้นจริง ๆ นะคะ ผู้ปกครองและเด็ก ๆ ไม่ต้อนรับเจนสัน ภายใต้สภาพแวดล้อมแบบนี้ไม่ส่งผลดีต่อสภาพจิตใจของเจนสันเลยนะคะ!”

แต่ก่อนที่โรสจะได้เอ่ยต่อ ร่างสูงกลับก้าวเท้าเข้าไปหาหญิงสาวมากขึ้น ส่วนสูงร้อยแปดสิบห้าของเขาทำให้ร่างของโรสที่ดูเล็ก ยิ่งเล็กลงไปอีก

ชายหนุ่มชายตามองหญิงสาวอย่างวางอำนาจ เขาใช้สายตามองเธออย่างหยามเหยียด

“โรส เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน เจนสันน้อยของฉันไม่เหมือนกับเธอที่เอาแต่วิ่งหนีแล้วซ่อนไปเรื่อยเวลาเจอปัญหา ฉันสอนเขาตลอดว่าควรจะเผชิญหน้ากับปัญหาอย่างไร”

โรสเอ่ยต่อทันที “แม่ของเมนเชียซย้ายโรงเรียนให้ลูกของเธอสามครั้ง เพื่อทำให้ลูกของเธอได้เติบโตในสภาพแวดล้อมที่ดี ท่านอาเรส คุณควรจะเรียนรู้จากแม่ของเมนเชียซ…”

“โรส!”

เจย์ทนไม่ไหวกับคำพูดของหล่อน จึงเอ่ยตัด “ถ้าเธอเข้าใจจริง ๆ ว่าสิ่งแวดล้อมมีผลต่อคนคนหนึ่ง งั้นลองมาเริ่มกับเจนสันดู ถ้าพรุ่งนี้เธอมาสายอีก ก็ก้าวออกจากบ้านหลังนี้ไปซะ” เมื่อจบประโยคร่างสูงก็หันกลับเดินขึ้นบันไดไป

“ท่านอาเรสคะ ดิฉัน…ดิฉันสัญญาว่าจะมาให้ตรงเวลาค่ะ” พลันความดื้อดึงโกรธเคียงของโรสก็จางหายไปในอากาศ

หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างหมดหวัง ร่างสูงตรงหน้าทำตัวอย่างกับพระราชาจอมบงการอย่างใดอย่างนั้น

“เดี๋ยว…” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นมาจากบันไดบนชั้นสอง ตาคมคู่นั้นมองลงมายังหญิงสาวเบื้องล่าง “ฉันไม่อนุญาตให้เธอตัดสายฉันแบบนั้นอีก”

โรสเอ่ยเสียงแผ่ว “รับทราบค่ะ”

หลังจากนั้นร่างสูงจึงผละออกไป