ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 240

ร็อบบี้และเจนส์เก็บสปาเก็ตตี้ไว้ส่วนหนึ่งและเทไปยังจานของเซ็ตตี้

เจย์สังเกตเห็นสิ่งนั้นและตำหนิพวกเขา “อย่าไปแบ่งให้เธอ”

ร็อบบี้และเจนส์ทำได้เพียงนำสปาเก็ตตี้กลับไปที่จาน

“ฮึ่ม!” เซ็ตตี้ฮึดฮัดอย่างไม่มีความสุข เธอวิ่งเข้าไปในห้องนอนของเธอและปิดกระแทกประตูเสียงดัง

เสียงดังนั่นทำให้หัวใจของเจย์เต้นรัว

เขาหันไปมองประตูที่ปิดแน่น “อารมณ์ร้ายของเธอทำให้พวกนายนึกถึงใคร?” เขากล่าวอย่างเศร้าโศก

ร็อบบี้และเจนส์กำลังกินเกลี้ยงจานของพวกเขาจนหมด พวกเขาเงยหน้าขึ้นจากจานและกระพริบตาอย่างไร้เดียงสา “พ่อของเธอครับ” พวกเขาพูดพร้อมเพรียงกัน

เจย์รู้สึกประหลาดใจ เขาคิดอยู่สักพักแล้วพยักหน้า “ถูกต้อง แม่ของนายไม่ได้มีอารมณ์ชั่ววูบ เซ็ตตี้ต้องได้รับการถ่ายทอดอารมณ์จากพ่อขี้ขลาดของเธอ”

ร็อบบี้และเจนส์หัวเราะในเวลาเดียวกัน

“นายสองคนหัวเราะอะไรกัน?” เจย์ถามอย่างสงสัยเมื่อมองดูเด็กชายทั้งสองอย่างเสียสติ

“คุณพ่อครับ บางครั้งเมื่อคุณพ่อตื่นขึ้นมาในตอนเช้า พ่อมีอารมณ์ฉุนเฉียวและกระแทกประตูแบบนี้” เจนส์เตือนเขา

เจย์ ซึ่งเคยหยิ่งผยองมาโดยตลอด ดูเหมือนจะยังไม่ได้สังเกตว่าเจนส์หมายถึงอะไร “ผู้ชายทุกคนก็มีอารมณ์” เขาพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน

ร็อบบี้และเจนส์ยอมจำนน พวกเขาวางหัวลงบนโต๊ะอาหารเย็นและไม่สนใจคำพูดของพ่อ

เจย์เหลือบมองนาฬิกาข้อมือเป็นระยะ ๆ เขาหมกมุ่นอยู่กับบางสิ่ง

ศีรษะของเขาดูเหมือนจะถูกห่อหุ้มด้วยออร่าที่น่ากลัว

“แม่ของลูกมักจะกลับบ้านดึกขนาดนี้เลยใช่ไหม ร็อบบี้?” เขากล่าวผ่านฟันที่กัดอยู่อย่างโกรธ ๆ สำหรับแต่ละคำของเขา

ร็อบบี้เงยหน้าขึ้นและส่ายไปมาเหมือนเสียงสั่น “นี่เป็นครั้งแรกที่แม่กลับบ้านดึกเลยครับ คุณพ่อ”

ไฟแห่งความโกรธในใจของเจย์สลายไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น