ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 249

เจย์ อาเรส มาและจากไปเหมือนพายุไซโคลนทิ้งร่องรอยของความอับอายและความอึดอัดใจไว้ให้เขาตื่น ทำให้บริษัท เบล ไปสู่จุดสูงสุดใหม่ของความบ้าคลั่ง

ตามคำสั่งที่ได้รับ เกรย์สันอยู่เบื้องหลังเพื่อตรวจสอบสาเหตุของการบาดเจ็บของโรส เขาเหมือนเป็นศูนย์รวมของจิตวิญญาณแห่งโลกของ แกรนด์ เอเซีย

“ประธานเบล ประธานของผมต้องการสอบถามข้อมูลประจำตัวของบุคคลที่อยู่เบื้องหลังการบาดเจ็บของโรส ลอยล์” เกรย์สันพูดเสริม ในกรณีที่เขาไม่ชัดเจนเพียงพอ “ที่จะกล่าวก็คือ บุคคลทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับสาเหตุของโรส ลอยล์ ทั้งทางตรงและทางอ้อมทำให้เธอเกิดอันตราย ผมจะขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่งหากท่านประธานสามารถกรุณาแจ้งชื่อของพวกเขาตามคำสั่งของประธานของผมด้วยครับ”

ประธานเบลกำลังทำอะไรไม่ถูก เพียงเพราะเจย์ อาเรส เป็นนักธุรกิจที่อยู่ยงคงกระพัน แต่มันไม่ได้หมายความว่าเขาจะกลัวผู้ใต้บังคับบัญชาที่ใกล้ชิดของเจย์

“แกรนด์ เอเซีย และบริษัท เบล เป็นสายสัมพันธ์ที่ดีกันมาตลอด เกรย์สัน ฉันค่อนข้างแน่ใจว่า ท่านอาเรสบอกให้นายตามหาผู้ร้ายเพราะเขารู้สึกขุ่นมัวไปชั่วขณะด้วยความโกรธ แล้วฉันจะหาแพะรับบาปให้นายได้อย่างไร? นายอาจไล่ทุกคนออกจากบริษัท เบล ตามคำสั่งได้เช่นกันหากนายจะตรวจสอบเช่นนั้น”

เกรย์สันตอบด้วยรอยยิ้มที่สง่างาม “คุณว่าอย่างไรครับ ท่านประธาน? ผมแค่ทำงานของผม”

ประธานเบลจ้องมอง “ท่านอาเรสเชื่อใจนายมากที่สุด ไม่ใช่เหรอ? ตราบใดที่นายสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายบุคคลที่เอ่ยถึงนั้นคือแนนซี่ลูกของฉันเอง ฉันจะจ่ายเงินทั้งหมดที่นายร้องขอ ให้ในช่วงที่เหมาะสมแน่นอน”

เขามองเอนศีรษะไปที่ประธาน แล้วเกรย์สันก็หัวเราะเบา ๆ

สำหรับรอยยิ้มที่อบอุ่นและอ่อนโยน มันทำให้คนเราสั่นวาบไปทั้งตัว

“ติดสินบนกับตัวผมอย่างนั้น ใช่ไหม ประธานเบล?” เกรย์สันเงยหน้าขึ้นมองประธานเบล

ประธานเหล่ตาเล็กน้อย ด้วยเหตุผลที่เขาไม่รู้จักชายหนุ่มคนนี้ แทบจะอ่านใจไม่ได้เลย แม้จะมีรอยยิ้มที่เร่าร้อนและทัศนคติที่แสดงออกมาทั้งหมดก็ตาม

ความซับซ้อนและความเฉลียวฉลาดของบุคคลนี้ทำให้เขาคาดเดาและเข้าใจได้ยาก

“อะไรกัน? ยังไม่พออีกเหรอ?” เขาถาม ด้วยความพยายามที่จะปิดช่องว่างระหว่างพวกเขา

การจ้องมองของเกรย์สันจ้องมองไปที่แนนซี่ เบลอย่างอ้อยอิ่งขณะที่เขาพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “ความจริงที่ว่าคุณเบลเป็นคนทำร้ายโรส ลอยล์ เป็นการตัดสินที่ประธานจะเป็นคนสรุปเองหลังจากสอบสวน ผมช่วยเธอได้ไม่มากนัก”

ใบหน้าของแนนซี่ซีดลงด้วยความหวาดกลัวขณะที่เธอคลานไปหาประธานเบลอย่างสั่น ๆ พลางคร่ำครวญ “ช่วยฉหนูด้วยพ่อ!”

ประธานเบลพูดว่า “แม้จะรู้ตั้งแต่แรกเริ่มว่าแนนซี่หลอกโรส ลอยล์ แต่ท่านอาเรสก็ยังไม่ตอบโต้แนนซี่ บางทีอาจเป็นเพราะเขายังอยากใส่ใจเธออยู่ จงยอมรับในสิ่งที่เกิด เกรย์สัน—”