ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 30

หลังจากที่โรสอุ้มเจนสันกลับคฤหาสน์ เธอเลือกที่จะโทรหาเจย์เพื่อบอกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น

“สวัสดีค่ะท่านอาเรส เจนสันกลับมาถึงคฤหาสน์แล้วนะคะ เจนอยากจะบอกคุณว่า วันนี้เจนสันโดนเพื่อนกลั่นแกล้งที่โรงเรียน ฉันหวังว่าคุณควรจะรู้ถึงเหตุผลที่เจนสันไม่อยากไปโรงเรียน—”

หญิงสาวพยายามที่จะอธิบายถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับชายหนุ่ม ทว่ายังไม่ทันจะได้พูดจบ เจย์กลับเอ่ยแทรกเธอทันที “คุณลอยล์ จะให้ผมเตือนคุณอีกกี่ครั้งว่า คุณไม่มีสิทธิ์มาสอนผมว่าผมจะเลี้ยงลูกตัวเองแบบไหน”

คำพูดเหล่านั้นบ่งบอกถึงสิทธิ์ต่างๆที่เจย์มี และเธอไม่มี อย่างชัดเจน

โรสถอนหายใจอย่างหมดหวัง

“เธอกลับไปได้แล้ว ฉันจะถึงคฤหาสน์ในไม่ช้า” เสียงเข้มกล่าวก่อนวางสาย

เจย์หันไปสั่งเกรย์สัน “จอดรถไว้ข้างทาง”

และในไม่กี่นาทีต่อมา โรสเดินออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลอาเรสพร้อมกระเป๋าข้าวของของเธอ เธอดูเร่งรีบขณะเดินไปที่ป้ายรถเมย์

ขณะเดียวกันมือหนากำลังจะเปิดประตูออกไป แต่กลับเปลี่ยนใจในเสี้ยววิให้เกรย์สันขับรถตามเธอไปแทน “ตามเธอไป” เจย์กล่าว

เกือบจะสี่สิบถึงห้าสิบนาทีต่อมา รถเมย์ของหญิงสาวได้จอดอยู่ที่หน้าประตูของโรงเรียนสาธิตซีตี้นอร์ท

โรลว์-รอยซ์คันสวยจัดลงบริเวณโรงเรียนไม่ใกล้ไม่ไกลจากโรส

เมื่อระฆังดังบอกถึงเวลาเลิกเรียน เด็ก ๆ ต่างพากันเดินแถวออกมาอย่างเป็นระเบียบ

เซ็ตตี้น้อยมองเห็นแม่ของเธอจากระยะไกล พลางโบกมือให้อย่างตื่นเต้น ก่อนจะวิ่งฉิวไปหาร่างของโรสพร้อมเอ่ยเรียก “คุณแม่ขา!”

โรสกางแขนออกกว้างรับเด็กน้อยที่พุ่งตัวเข้าหาอ้อมกอดของเธอ

“คุณแม่คะ วันนี้หัวหน้าของคุณแม่อนุญาตให้คุณแม่เลิกงานปกติเหรอคะ? เขาไม่ได้ทำให้คุณแม่ลำบากใจใช่ไหมคะ?”

หญิงสาวพยักหน้าตอกอย่างมีความสุข “ใช่แล้วจ่ะ”