ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 29

ครั้งนี้เจนสันรีบพยักหน้าโดยปราศจากวามลังเลทันควัน!

ก็เขาไม่อยากให้คุณแม่คิดว่าเขาเป็นเด็กดื้อนี่นา

หลังจากนั้นที่โรสพาเจนสันไปส่งที่โรงเรียน ทว่าวันนี้เด็กน้อยกลับเดินผ่านเข้าประตูไปอย่างง่ายได้ ไร้ซึ่งอาการมึนตึงขัดขืนเชกเช่นวันวาน

หญิงสาวมองภาพตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ ทำไมวันนี้เด็กน้อยของเธอถึงทำตัวดีขนาดนี้? หรือลึก ๆ แล้วเจนสันก็ฟังเธออยู่ตลอดเวลาแต่เพียงแค่ไม่ทำตามกัน?

บ่ายของวันนั้น โรสเดินทางไปรับเจนสันกลับคฤหาสน์ดั่งเคย

วินาทีที่เด็กชายก้าวออกมาจากโรงเรียน หญิงสาวแทบหลังน้ำตาของเธอกับภาพที่เห็น

เสื้อขาวสะอาดของเด็กน้อยเต็มไปด้วยคราบสกปรกและหมึกปากกา ใบหน้าหล่อเหลาถูกขีดเขียนแต้มรอยสีจากการกลั่นแกล้งของเพื่อน ๆ นอกจากรอยจากน้ำหมึกแล้วยังมีรอยเล็บมือแดง ๆ ขูดเป็นทางยาว และรอยคราบเลือดสดที่ไหลซึมออกมาบริเวณริมฝีปากของเด็กน้อย

เมื่อเจนสันเห็นโรส เด็กน้อยรีบหันหนี ก่อนจะพยายามหลบไม่ให้เธอเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น

โรสรีบวิ่งเข้าไปหาพลางดึงเจนสันเข้ามากอดไว้แน่น “เจนสัน!”

เธอกอดร่างของเจนสันไว้ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาด้วยความเสียใจ

เจนสันจ้องมองไปที่หญิงสาว มันมีหลายครั้งที่เขากลับบ้านไปในสภาพที่แย่กว่านี้ แต่ไม่มีใครเลยที่จะร้องไห้ออกมาแบบโรส คนรับใช้ของพ่อและพวกหญิงพวกนั้นต่างบอกว่าการกลั่นแกล้งตีกันของพวกเด็ก ๆ นั้นเป็นเรื่องปกติ

“เจ็บไหมจ๊ะ?” โรสเอ่ยถามทั้งม่านน้ำตา

เจนสันส่ายหัว “ไม่เจ็บ คนอื่นเจ็บกว่าผมอีก”

นี่เขากำลังโอ้อวดว่าตัวเองเก่งกว่าคนอื่น ๆ งั้นเหรอเนี่ย?

โรสเริ่มรู้สึกแย่มากขึ้นเมื่อได้ยินเจนสันพูดว่า “คนอื่น ๆ” ดังนั้นย่อมมีเด็กอีกหลายคนที่เข้ามากลั่นแกล้งเด็กคนนี้

“คุณครูรู้เรื่องนี้ไหมจ๊ะ?” โรสถาม