ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 302

บอดี้การ์ดยืนอยู่ด้านหนึ่งติดต่อกันเพื่อปกป้องความปลอดภัยของท่านปู่อาเรส

เขาใช้ไม้ค้ำยันของเขาเดินไปอย่างรวดเร็วมุ่งตรงไปยังห้องพักฟื้นที่เซ็ตตี้น้อยพักอยู่

พร้อมทั้งลูกชายและลูกสะใภ้ทุกคนติดตามเขามาด้วย

เจย์ขมวดคิ้ว เมื่อจู่ ๆ ประตูของห้องก็เปิดออก เขากลัวว่าเซ็ตตี้น้อยจะตื่นจากความสับสนวุ่นวาย เจย์จึงปิดหูของเซ็ตตี้ด้วยมือของเขา

การกระทำนี้ทำให้ปู่ของเขากลายเป็นหินเช่นเดียวกับลุงและป้าทุกคนเมื่อพวกเขาเห็นมัน

ในความประทับใจของพวกเขา คือเจย์ที่เป็นภูเขาน้ำแข็งเดินได้และนี้ยังมีน้ำใจต่อทุกคน

“นายกำลังทำอะไรอยู่เจย์?” แม่ของเจย์เดินมาหาเขาพอดี

เจย์ลุกขึ้นยืนจ้องมองอย่างเฉียบคมประณามห้องที่เต็มไปด้วยผู้คน “ออกไปก่อนครับ เซ็ตตี้น้อยต้องการพักผ่อน”

ทุกคนในห้องมองสบตากัน พวกเขาได้ยินผิดหรือเปล่า?

“นายไปไกลเกินไปแล้ว เจย์ นายเต็มใจที่จะไล่พวกเราผู้อาวุโสของนายไปเพื่อเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับอาเรสหรือ?” จอห์นอุทานดัง ๆ

เซ็ตตี้น้อยค่อย ๆ เปิดดวงตาที่เหมือนตุ๊กตาของเธอและเห็นว่าห้องนั้นเต็มไปด้วยผู้คน เธอลุกขึ้นนั่งพร้อมกับทักทายทุกคนอย่างสุภาพ “สวัสดีคะ คุณปู่และคุณย่า”

เจย์จ้องมองจอห์นอย่างโกรธเกรี้ยว “คุณปลุกเธอ”

จอห์นรู้สึกหนาวสั่นตามกระดูกสันหลังทันทีเมื่อเห็นสีหน้าของเขา “อย่าจ้องฉันแบบนั้น เจย์ มันราวกับว่าฉันเป็นศัตรูที่แท้จริงของนาย ... ”

เจย์เดินเข้าไปหาท่านปู่อาเรส เสียงของเขาอ่อนโยนขึ้นขณะที่เขาพูด “คุณปู่ครับ ไปรอผมที่ห้องวีไอพี ผมจะตามไปทันที”

สายตาที่ดุดันของท่านปู่อาเรสกวาดไปทั่วใบหน้าของเซ็ตตี้น้อย แล้วเขาก็ถอนหายใจหนัก ๆ ด้วยความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดกับคำพูดที่ไร้เหตุผลของเจย์กับเรื่องเซ็ตตี้น้อย

ถึงกระนั้น เขาก็ปกป้องศักดิ์ศรีของเจย์และหันเดินออกจากที่นั่น