ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 306

รอยยิ้มของท่านปู่อาเรสยังตราตรึงอยู่ที่หางตา “นายไม่ลังเลใจที่จะเถียงกับปู่ด้วยเหตุของเธออีกต่อไป ราวกับว่านายกำลังลุ่มหลงและตาบอดจากความรัก ฉันยังควรปล่อยให้นายแต่งงานกับเธอหรือเปล่า?”

เจย์ตอบกลับอย่างใช้อารมณ์ “ท่านปู่ ไม่ใช่ว่าผมกำลังคลั่งรัก ผมแค่เพียงไม่สามารถตอบแทนน้ำใจและความเอื้อเฟื้อต่าง ๆ ของเธอที่มีต่อผม”

ท่านปู่อาเรสขมวดคิ้วด้วยความรู้สึกสงสัย นี่พวกเขากำลังพูดถึงนางเอกคนเดียวกันหรือเปล่า?

“เพียงแค่ดีดนิ้ว ก็จะมีผู้หญิงตั้งมากมายในเมือง อิมพีเรียล ที่อยากจะเอื้อเฟื้อกับนาย” ท่านปู่อาเรสพูด ค่อนข้างจะเหยียดหยาม

เจย์ส่ายหัว “ไม่ครับ ไม่มีใครที่เหมือนเธอผู้ซึ่งรักผมได้มากเท่ากับความกว้างของมหาสมุทร”

ท่านปู่อาเรสยิ่งสับสนกว่าเดิม เขาจำได้ว่าเจย์เคยพูดประโยคนี้มาก่อน แต่บุคคลที่เขาพูดถึงในตอนนั้นไม่ใช่โรส “เธอดีกว่าแองเจลีนหรือ?”

เมื่อเขาเอ่ยถึงแองเจลีน ใบหน้าของเจย์ก็ถูกเติมด้วยรอยยิ้มอย่างเบิกบานใจ

ท่านปู่เอเรสยังคงรู้สึกได้ถึงความรักอันลึกซึ้งที่เจย์มีต่อแองเจลีน ดังนั้นเขาจึงรู้สึกค่อนข้างฉงน “แม้ว่าแองเจลีนยังคงวนเวียนอยู่ในใจของนาย แล้วนายแสดงความรักต่อผู้หญิงคนอื่นได้อย่างไร?”

ฉับพลันเจย์จับมือของท่านปู่อาเรสอย่างตื่นเต้น “ท่านปู่ มันแน่นอนอยู่แล้วเพราะผมรักแองเจลีนจึงต้องดูแลโรสเป็นอย่างดี”

ท่านปู่อาเรสยิ่งเพิ่มความสับสนมากขึ้นและมากขึ้น “นั่นมันตรรกะอะไรกัน?”

ดวงตาของเจย์สว่างยิ่งกว่าดวงดาวนับพันดวง เมื่อเขาพูดว่า “ท่านปู่ครับ โรส ลอยล์ คือแองเจลีนของผม”

ท่านปู่อาเรสตกตะลึงกับเรื่องที่ได้ยินซึ่งทำให้เขานั่งจมลึกเข้าไปบนโซฟา

“นายพูดอะไรออกมา?”

เจย์พูดต่อ “ผมรู้ว่าเรื่องนี้มันแปลกมากหากใครมาได้ยิน แต่ท่านปู่ นี่คือความจริงอย่างหมดจด”

“ฉันอยากได้หลักฐาน...” ท่านปู่อาเรสลูบหน้าผากของเขาที่กำลังขยายอาการเป็นปวดหัว