ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 307

ทันทีที่ประตูห้องสำหรับบุคคลสำคัญเปิดออก ผู้คนที่ยืนรออยู่ตรงหน้าห้องก็เข้ามารายล้อมพวกเขาโดยทันที สายตาของทุกคนจ้องไปที่การแสดงออกทางสีหน้าของเจย์และท่านปู่อาเรส

แต่เป็นโชคร้ายของพวกเขา ทั้งท่านปู่อาเรสและเจย์เป็นผู้เชี่ยวชาญในการปิดบังการแสดงออกทางอารมณ์ของพวกเขา การแสดงออกของพวกเขาจะเหมือนเดิมเสมอ เย็นชาและเคร่งขรึม เหมือนกับว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา

สายตาของท่านปู่อาเรสชำเลืองไปที่แผนกพยาบาลของเซ็ตตี้น้อย จากนั้นเขาจึงบอกกับเจย์ว่า "เมื่อแม่ของเธอไม่อยู่ นายก็ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้เพียงไม่กี่วัน เมื่อเด็กออกจากโรงพยาบาล พาเธอไปเล่นที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน พาเจนส์และร็อบบี้น้อยมาด้วย ฉันคิดถึงพวกเขาแล้ว พาพวกเขามาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง"

เจย์พยักหน้า "ครับ ท่านปู่"

ทุกคนตกตะลึงเป็นอย่างมากกับภาพที่ได้เห็น ไม่เพียงคู่ปู่หลานไม่ได้ทะเลาะกัน แต่พวกเขายังเป็นหนึ่งเดียวกันอย่างคาดไม่ถึง

จอห์นพึมพำเบา ๆ "คุณพ่อ เจนส์และร็อบบี้น้อยเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของอาเรส ดังนั้นพวกเราจึงไม่คัดค้านที่จะให้พวกเขากลับมาที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน แต่เซ็ตตี้น้อยเธอเป็นเพียงอนาคตลูกเลี้ยงของเจย์ คุณพ่อไม่ชอบให้พาพวกลูกนอกสมรสมาอยู่ที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนมาโดยตลอด คุณพ่อครับ อย่างไรก็ตามการแสดงออกว่ารักเซ็นตี้แบบนี้ จะไม่ทำให้หลานสาว หลานชายนอกสมรสเสียใจหรือ?"

ลุงคนที่สองของเขา เจคอป อาเรส ลุงคนที่สาม เจมส์ อาเรส ยังคงนิ่งเงียบ เมื่อพิจารณาดูแล้ว พวกเขามีจำนวนลูกที่เกิดนอกสมรสมากที่สุด

ท่านปู่อาเรสปฏิเสธที่จะยอมรับลูกนอกกฎหมายของพวกเขา เนื่องด้วยการให้เข้ามาที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนโดยตลอด แต่เขาปฏิบัติต่อลูกเลี้ยงของเจย์อย่างแตกต่าง ความแตกต่างในการรักษาทำให้ทั้งสองคนรู้สึกไม่พอใจอะไรบางอย่าง

อย่างไรก็ตาม คุณนายของตระกูลลุงคนที่สองและสามไม่พอใจกับคำพูดที่สมเหตุสมผลของจอห์น ทั้งสองคนมองจอห์นอย่างไม่พอใจ "จอห์น นายไม่ควรพาดพิงในเรื่องที่คนอื่นไม่ชอบนะ จอห์น! นายเป็นคนเดียวเลยที่ทำให้พ่อไม่มีความสุข"

จอห์นพูดต่อ "ไม่ว่าช้าหรือเร็ว ปัญหาเหล่านี้ก็จะเผยตัวออกมา การหนีปัญหาไม่ใช่ทางออกในระยะยาว บรรดาลูกกฎหมายของตระกูลอาเรสจะกระจัดกระจายไปข้างนอก มันไม่ใช่วิธีการแก้ไขปัญหาในระยะยาว"

ท่านปู่อาเรสมองที่เจย์ เขาโยนปัญหานี้ให้เจย์เป็นผู้แก้ไขอย่างจงใจ

เจย์มองใบหน้าที่กระตือรือร้นของคุณลุงของเขา หากพวกเขาไม่ให้การอธิบายที่มีเหตุผลต่อพวกเขา คุณลุงเหล่านี้จะไม่ปล่อยให้เขาหลุดจากปัญหา

จอห์นมองที่เขาพร้อมยิ้มที่มุมปาก "นายคิดว่าอย่างไร เจย์?"

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าหล่อราวกับแกะสลักของเจย์ หากบรรดาคุณลุงคิดว่านี่เพียงพอต่อการทำให้เขาตกที่นั่งลำบากและบังคับให้เขาต้องบอกความจริงเกี่ยวกับบทสนทนาลับที่เขาคุยกับท่านปู่อาเรสในวันนี้ หรือพวกคุณลุงจะคาดหวังว่าเขาจะโน้มน้าวให้ท่านปู่ยอมรับให้บรรดาลูกพี่ลูกน้องที่เป็นลูกนอกกฏหมายให้เข้ามาอยู่ในตระกูล หากเป็นเช่นนั้นพวกเขาคงคาดการณ์ผิดในส่วนนี้

"ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่จะมาถกกันเรื่องที่น่าอับอายของครอบครัว เราจะคุยกันเมื่อเราถึงบ้านครับ" เจย์ยิ้มอย่างมีเสน่ห์

การแสดงออกทางสีหน้าของคุณลุงของเขาบิดเบี้ยว

เจย์ยืนอยู่หลังผ้าม่านและมองเซ็ตตี้น้อยเงียบ ๆ

เมื่อเขาเดินกลับเข้ามาในห้องสำหรับบุคคลสำคัญ เด็ก ๆ ในห้องสำหรับบุคคลสำคัญส่วนใหญ่จะร้องไห้เสียงดังซึ่งมันหนวกหูมาก บรรดาพ่อแม่ที่มาด้วยกันจะปลอบโยนเหมือนกับว่าพวกเขาเป็นราชวงศ์ โดยการให้เล่นไอแพดและลูกอมด้วยซ้ำ

ในขณะที่เซ็ตตี้น้อยของเขาก็แสดงอารมณ์ที่ไม่ดีและไม่มีพ่อแม่รายล้อม แต่เธอก็ระงับอารมณ์ของตัวเองและไม่เอะอะ

เด็กคนนี้มีความประพฤติที่ดีจนดูน่าสงสาร

"เซ็ตตี้น้อย คุณแม่ของหนูอยู่ที่ไหน?" นักนวดบำบัดถามเธออย่างเอ็นดู

"แม่มาไม่ได้ค่ะ เพราะแม่มีสิ่งที่ต้องทำอยู่" เซ็ตตี้น้อยตอบ มีความสั่นเครือน้อย ๆ ในน้ำเสียงของเธอ

"แล้วคุณพ่อหนูละ? ทำไมเขาไม่มาอยู่เป็นเพื่อนหนู?" นักบำบัดถามด้วยความสงสัย

ผู้ที่สามารถเข้ามารักษาในแผนกสำหรับบุคคลสำคัญของโรงพยาบาลแกรนด์เอเชียคือครอบครัวที่มีชื่อเสียง ทั้งร่ำรวยและสูงศักดิ์ พวกเขาจะมีดูแลลูก ๆ ของคุณอย่างเป็นธรรมชาติราวกับลูกน้อยที่เป็นหัวแก้วหัวแหวน จึงเป็นสิ่งที่เข้าใจได้ว่าเหตุใดพ่อแม่จึงอยากมาเป็นตัวอย่างการดูแลลูก ตอนที่ต้องอยู่แผนกพยาบาล