ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 379

ในตอนเย็น เจย์กลับบ้านพร้อมกับลูก ๆ ทั้งสามคน

โรสยืนอยู่ที่ประตูด้วยรอยยิ้มที่น่ารักและหยิบกระเป๋าเอกสารของเขาไปจากเขาอย่างสง่างาม “ให้ฉันช่วยนายถือนะ ท่านอาเรส”

เจย์แปลกใจที่เห็นโรส “วันนี้เป็นวันพฤหัสบดี” เขาเตือนเธอ

น้ำเสียงของโรสอ่อนโยนอย่างน่ายินดีขณะที่เธอพูด “ท่านอาเรสต้องเหนื่อยกับงานที่ แกรนด์ เอเซีย ในตอนกลางวัน และต้องมาเหนื่อยสำหรับเด็ก ๆ ในตอนกลางคืน นายสามารถพูดได้ว่านายยุ่งมาก ฉันแค่คิดว่าฉันจะมาได้เมื่อฉันมีอิสระที่จะดูแลเด็ก ๆ และแบ่งเบาภาระของท่านอาเรส…”

“เข้าประเด็นเถอะ”

เจย์ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ หลังจากเขาทำท่าทางยกไหล่ขึ้น แล้วนิ้วของเขาก็ขยับไปปลดเนคไทออก

โรสขยับเข้าหาเขาอีกครั้ง “ให้ฉันช่วยปลดให้นายเถอะนะ ท่านอาเรส”

มือที่บอบบางและนุ่มนวลของเธอสัมผัสไปที่หน้าอกของเขาราวกับผีเสื้อที่กำลังกระพือปีกอยู่บนดอกไม้ แต่มันทำให้เขารู้สึกวูบวาบด้วยเหตุผลบางอย่าง

การเคลื่อนไหวของเธอไม่ลื่นไหลและค่อนข้างเงอะงะ

เจย์หรี่ตาลงมองเธอ “มีอะไรที่เธออยากจะถามฉันไหม?”

โรสปลดเนคไทของเขาออก แต่มือของเธอยังคงอยู่บนหน้าอกของเขา เธอยิ้มให้เขาอย่างไร้เดียงสา

“ท่านอาเรสเป็นผู้ประกอบการที่มีชื่อเสียง ฉันได้ยินมาว่านายให้การสนับสนุนและบริจาคให้กับสถานที่ต่าง ๆ ทุกปี ฉันสงสัยว่านายจะบริจาคให้ใครในปีนี้”

ดวงตาของเจย์สว่างขึ้นด้วยรอยยิ้ม “เด็กคนนี้มีแรงจูงใจแอบแฝง’ “ช่องสำหรับการบริจาคของเราเต็มแล้ว”

เขาค่อย ๆ แกะมือเธอออก

โรสคว้าแจ็คเก็ตของเขามากอดแน่น “แล้วปีหน้าล่ะ?”

“เต็ม”

“ปีหลังจากนั้นล่ะ?” โรสถาม อย่างไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้

เจย์เดินไปที่โซฟาและนั่งลงอย่างเหนื่อยล้า

โรสรินชาใส่ถ้วยให้เขาอย่างรวดเร็ว “ดื่มหน่อยนะคะ ท่านอาเรส”

เธอเสิร์ฟให้เขาอย่างเป็นทางการ

เจย์หยิบถ้วยแต่กลับวางไว้บนโต๊ะ เขาพูดกับเธอว่า “มันยังเร็วเกินไปที่จะตัดสินใจ”