ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 39

เจนสันสะดุดเล็กน้อย ถ้าใครก็ตามที่มีนิสัยแบบเซ็ตตี้ เจนสันจะดูถูกคนแบบนั้นแน่นอน แต่เจนสันรู้สึกช่วยไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าน้องสาวของเขานั้นน่าเอ็นดูเอามาก ๆ

พี่ชายน้องสาวมาถึงห้องเรียนในที่สุด คุณครูได้แจกกระดาษวาดเขียนและดินสอให้แก่เด็ก ๆ เจนสันวาดภาพคุณแม่ของเขา เพราะถึงแม้ว่าบุคลิกของเจนสันจะค่อนข้างเงียบ แต่ทักษะการวาดของเขานั้นล้ำหน้าทั้งร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้ไปไกลตั้งแต่เด็ก ๆ

เมื่อมองดูภาพวาดคุณแม่ที่สวยงามไร้ที่ติอย่างชื่นชม เซ็ตตี้ก็ขอร้องเจนสัน "พี่ชาย รูปคุณแม่ที่พี่วาดสวยมากเลย พี่วาดหนูด้วยได้ไหม?"

เจนสันพยักหน้า "อ่าฮะ"

เมื่อถึงเวลาเก็บงาน คุณครูนั้นแปลกใจมากกับภาพวาดของเจนสัน "ร็อบบี้น้อย เธอพัฒนาขึ้นมากเลยนะเนี่ย"

เพื่อเป็นรางวัล คุณครูได้มอบคุกกี้โอริโอ้ถุงใหญ่ให้ "ร็อบบี้น้อย"

เจนสันส่งคุกกี้ให้เซ็ตตี้ทันที "น้องชอบมันไหม?"

เซ็ตตี้รับมันมาอย่างดีใจ เธอฉีกถุงออก ก่อนจะยัดชิ้นแรกเข้าปากเจนสัน "กินก่อนเลย พี่ชาย"

หลังจากนั้น เซ็ตตี้ก็แบ่งขนมให้เเพื่อนคนอื่น ๆ เมื่อวนมาถึงรอบของเธอ มันก็ไม่มีคุกกี้เหลือแล้ว แต่เซ็ตตี้ก็ยังอารมณ์ดี "คุณแม่บอกว่าเราต้องแบ่งปันสิ่งดี ๆ ให้เพื่อน"

เด็ก ๆ คนอื่นเองก็นำขนมแสนอร่อยในกระเป๋าของตนเองมาแบ่งกับเซ็ตตี้

แล้วเจนสันและเซ็ตตี้ก็ใช้ชีวิตอันปกติสุขที่โรงเรียนอนุบาล

เมื่อโรงเรียนเลิก ความคิดมากมายก็อยู่ในหัวของเจนสัน เขากำลังจะได้เจอคุณแม่ในอีกไม่นาน คุณแม่จะจำเขาได้ไหม? ถ้าเธอจำได้ เธอจะยินดีรึเปล่า?

เพราะอย่างไรก็ตาม ร็อบบี้น้อยก็เป็นเด็กที่น่าชื่นชอบ

ระหว่างเขากับร็อบบี้น้อย คุณแม่ต้องเลือกร็อบบี้น้อยอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?