เมื่อสติกลับคืนสู่ความเป็นจริง โรสจึงเดินกลับไปหาเจย์อย่างเชื่องช้า
โจเซฟินจ้องไปที่โรสอย่างสงสัย ความแตกต่างในพฤติกรรมของเธอทำให้โจเซฟินรู้สึกค่อนข้าง… ไม่สบายใจ
“พี่สะใภ้ เธอคงไม่มีความรู้สึกต่อเซย์น ใช่ไหม?”
“ฮะ?” โรสตกใจมาก
เซย์นก็พูดขึ้นมา “นั่นน่ะสิ เธอต้องการอะไร ‘ฮะ’? ด้วยวิธีที่คุณจ้องมองผมด้วยเสน่ห์ แฟนของผมจะเข้าใจผิดเอาได้นะ”
โจเซฟินมองเจย์อย่างกังวล เธอกลัวว่าพี่ชายของเธอ ซึ่งเป็นตัวประหลาดในการควบคุมอารมณ์ เขาจะเข้าใจผิดโรสและทำให้รู้สึกโกรธเธอ
ถึงกระนั้นเจย์ก็ก้าวเดินนั่งอย่างสง่างามราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีกำแพงที่ไม่แยแสใด ๆ เกิดขึ้นเมื่อเขาจ้องไปที่โรส
นี่ไม่ใช่บุคลิกของเจย์เลย
“ฉันไม่ได้จ้องนายด้วยเสน่ห์” โรสเถียงเสียงแข็ง “แล้วนายก็ไม่ใช่ธนบัตร 100 ดอลล่าร์เหมือนกัน ไม่ใช่ทุกคนที่จะต้องรักนาย!”
เซย์นสำลัก เขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการโยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลเพื่อให้ฉลามกิน
เจย์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ
เมื่อกำลังเดินดูเมนู พนักงานก็เข้ามาถามด้วยความเคารพว่า “คุณผู้ชายและคุณผู้หญิง มีอะไรอยากสั่งไหมคะ?”
“ขอเป็นอาหารทะเลแล้วกัน” จากนั้นโจเซฟินมองไปที่เซย์น “นี่คือรายการโปรดของนาย”
เจย์พูดแทรกขึ้นมา “ขอเมนูพวกเนื้อสัตว์”
โจเซฟินไม่พอใจประท้วง “เจย์ แต่นายก็ชอบอาหารทะเลเหมือนกัน!”
เจย์มองไปที่โรสด้วยความรักว่า “เธอชอบพวกเนื้อแกะ เนื้อกระต่าย”
เซย์นรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นรัว โรสเป็นเหมือนน้องสาวของเขา แองเจลีน ทั้งคู่ชอบกินเนื้อแกะเหมือนกันเลย
ทำให้ทุกคนประหลาดใจ ที่ครั้งนี้เซย์นทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ “ถ้าเนื้อแกะคือสิ่งที่คุณโรสชอบกิน ผมจะลองดู”
โจเซฟินยิ้มและพยักหน้า “แล้วแต่นาย”
เธอเหมือนรับบทเป็นภรรยาที่ไม่สนใจใยดีไปพร้อมกับสามีของเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!