กลับกลายเป็นว่าการที่เขาใจอ่อนกับเธอทำให้ความหายนะตามมาเสมอ
“ให้อภัยฉันเถอะนะ!”
“ถ้าฉันให้อภัยเธอตอนนี้ เธอจะไม่ทำอีกในครั้งต่อไปใช่ไหม?” เขาขมวดคิ้ว
โรสยกมือขึ้นทันทีและสาบานว่า “ฉันขอสาบานกับนายเลย ท่านอาเรส ฉันจะไม่ทำเรื่องยุ่ง ๆ ให้กับนายอีกแล้ว”
“นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก”
“ฉัน… ฉันจะไม่หนีไปไหนอีกแล้ว”
สีหน้าของเจย์ดูไม่สบายใจ
เธอกัดฟันพูดว่า “ถ้าหากฉันวิ่งหนีอีก นายหักขาและดึงเส้นเอ็นของฉันได้เลย...”
เจย์พูดไม่ออก “ ... ”
เมื่อเห็นว่าเขาแสดงสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงหยุดนิ่งเหมือนเดิม เธอก็เกือบจะตะโกนว่า “แล้วนายต้องการอะไรจากฉัน?”
เขาโยนกุญแจมือคู่หนึ่งให้เธอและมองไปที่เธอด้วยสายตาที่ดูเหมือนจะพูดว่า ‘เธอควรคิดเอาเอง’
เธอเห็นว่าความยาวของโซ่เกลียวยาวไม่เกินหกฟุตห้านิ้ว และปลายทั้งสองข้างมีกำไลล็อคที่แน่นมาก
ปลายด้านหนึ่งสวมเข้ากับข้อมือของเจย์ และอีกด้านหนึ่งถูกตรึงไว้กับเธอ...
แค่คิดก็สร้างความอับอายให้กับโรสแล้ว
ฉันไม่ใส่ได้ไหม ท่านอาเรส?”
เจย์นิ่งเงียบ
“นี่มันใช้สำหรับเจ้าของที่มีสัตว์เลี้ยงตัวน้อย!”
“ก็ใช่ไง” เจย์พยักหน้า
เธอตกตะลึง ‘ผู้ชายคนนี้ตระหนักถึงจุดประสงค์ของกุญแจมือนี้หรือไม่?’
เธอส่ายหัวเหมือนจังหวะเสียงกลองรัว ๆ เธอพูดว่า “มันน่าอับอายเกินไปที่จะใส่แบบนี้ นายคิดอย่างอื่นไม่ได้หรือไง ท่านอาเรส?”
เจย์ไม่คำนึงถึงการคัดค้านของเธอ เขาจึงล็อคข้อมือของเธอเอาไว้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!