ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 442

ประตูรถบีเอ็มดับเบิลยูถูกเปิดออกอย่างกะทันหัน

โจเซฟินมองที่เซย์นด้วยท่าทางที่เอามือของเธอไว้บนสะโพกด้วยความโกรธ เธอตะโกนใส่เขาราวกับสิงโต “เซย์น เซเวียร์!”

เซย์นนั่งตัวตรงบนพื้นพร้อมกับเหงื่อที่เย็นเยียบก่อตัวบนหน้าผากของเขา “ฉันไม่สามารถจัดการกับเสือตัวเดียวได้ และตอนนี้ก็มีเสือสองตัวแล้ว ฉันยอมตายดีกว่า”

จากนั้น เขาก็นอนลงบนพื้นทำตัวคล้ายกับศพ

โจเซฟินเดินไปเตะเขาอย่างแรงด้วยเท้าของเธอ “ทำไมนายถึงแกล้งตาย? ตื่นมาซะ!”

โรสพูดว่า “เหยียบส้นเท้าไว้”

เซย์นกระโดดขึ้นทันที “เธอมันโหดเหี้ยม โรส ลอยล์! ในที่สุดฉันก็รู้เห็นตัวตนเธอได้อย่างชัดเจนแล้ว เธอค่อนข้างจะเข้าข้างคนนอกมากกว่าฉันเองเสียอีกนะ”

โรสมองเขาอย่างเย็นชา “ฉันบอกนายแล้วว่าอย่ายั่วโจเซฟิน ทำไมนายไม่เชื่อฟังฉัน? นายยังสร้างความสับสนและทิ้งเธอไปอีกครั้ง ทำให้เธอรู้สึกอกหักและอารมณ์เสีย ที่ฉันอยู่ที่นี่วันนี้ ฉันพร้อมจะลงโทษครอบครัวของตัวเองหากความยุติธรรมเรียกร้อง!”

“ยัยตัวดี!” เซย์นไม่รู้สึกถึงความรักสักนิด “ตอนนี้ฉันเชื่อแล้ว โรส ลอยล์ เธอต้องเป็นน้องสาวของฉัน เธอเป็นคนเดียวที่โหดร้ายกับฉันเสมอ”

โจเซฟินย่อตัวลงและหันศีรษะของเซย์นอย่างโกรธเคืองมาเผชิญหน้าเธอ “เซย์น เซเวียร์ มองมาที่ฉันให้ดี รู้ไหมว่าฉันเสียน้ำตาให้นายไปมากแค่ไหน?”

เซย์นมองไปที่ดวงตาสีแดงและบวมของโจเซฟิน “เธอไปหั่นหัวหอมมาเหรอ? มันดูร้ายแรงแค่ไหนกัน”

โจเซฟินโต้กลับ “ฉันร้องไห้เพื่อนายต่างหาก นายยังเป็นสุภาพบุรุษอยู่บ้างไหม เซย์น? ถ้านายยังเป็นสุภาพบุรุษ บอกฉันเดี๋ยวนี้ รักฉันหรือเปล่า?”

เซย์นตอบว่า “ฉันเคยพูดไปแล้ว”

โจเซฟินหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าและเปิดการบันทึก “ฉันต้องการให้นายบันทึกตัวเองโดยบอกว่านายไม่รักฉัน ฉันอยากฟังมันทุกวันเพื่อเตือนตัวเองให้ลืมนาย”

ความมืดและความเศร้าโศกส่องประกายผ่านใบหน้าที่ดูเปื้อนเลอะเทอะของเซย์น

“ฉันไม่ได้รักเธอ โจเซฟิน อาเรส!” เซย์นพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

โจเซฟินโกรธจัด “พูดให้ถูกสิ”