ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 447

โจเซฟินหันไปหาเจย์อีกครั้ง “พี่ใหญ่ นายวางสายฉันทำไม?”

“มันไม่ดูน่ารำคาญหรือไงที่คน ๆ หนึ่งจะถูกรบกวนการนอนแต่เช้า?” น้ำเสียงของเจย์ยังคงมีร่องรอยของความทุกข์หลังจากถูกรบกวน

โจเซฟิน “...”

“พี่ใหญ่ นี่มันตอนสายแล้ว มันยังถือว่าเช้าอยู่อีกเหรอ?”

“เธอไม่เข้าใจความสุขในชีวิตสมรสเหรอ?” การแสดงออกของพี่ชายของเธอดูมืดมน

ใบหน้าที่สง่างามของโจเซฟินกระตุก “เข้าใจแล้ว ครั้งหน้าฉันจะคอยระวังเรื่องนี้แล้วกัน”

“แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่ล่ะ?” ท่าทีของเขายังคงเย็นชา

โจเซฟินรู้สึกว่าพี่ชายของเธอปฏิบัติต่อเธออย่างไม่ยุติธรรม เธอจึงสูดกลิ่นความเศร้า แล้วพูดออกไปว่า “ฉันมาที่นี่เพื่อพบพวกนายไงล่ะ”

“ตอนนี้เห็นเราแล้ว เธอกลับเลยได้ไหม?” เจย์อารมณ์ไม่ดีเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้หญิงคนนี้ซึ่งไม่ได้อยากพูดอย่างจริงใจ

โจเซฟินจับแขนของโรสทันทีแล้วถาม “พี่คะ ฉันขอพาพี่สะใภ้ไปเที่ยวด้วยได้ไหม?”

“ไม่ได้” การปฏิเสธนั้นเด็ดขาดทันที

“ทำไม?” โจเซฟินและโรสประท้วงพร้อมกัน

“ฉันเกรงว่าเธอจะพาไปทำเรื่องไม่ดีอีก”

เจย์ลูบหัวเล็ก ๆ ของโรส “ฉันจะไปทำอาหารเช้า” จากนั้นเขาก็หันหลังเข้าไปในครัว ทิ้งให้โจเซฟินยืนนิ่งอยู่ ซึ่งดูสีหน้าท่าทางยุ่งเหยิงอยู่ตรงที่ที่เธอยืน

เธอเคยเป็นลูกแกะน้อยไร้เดียงสาในใจพี่ชายของเธอ

ตอนนี้เธอมีพี่สะใภ้แล้ว เธอกลายเป็นหมาป่าตัวร้ายเหรอ?

“เหมือนเธอกำลังทำให้เขาชอบเลย!” โจเซฟินพูดอย่างเศร้าโศก

จากนั้น...

โจเซฟินมองโรสอย่างสงสัย เธอเห็นว่าโรสเต็มไปด้วยเรี่ยวแรงและใบหน้าก็เหมือนเป็นสีดอกกุหลาบสดชื่น ไม่แสดงสัญญาณว่าได้ถูกกดขี่ข่มเหงใด ๆ เลย

เธอจูงมือโรสเข้าไปในสวน