ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 460

“ท่านอาเรส นายคิดว่าฉันหน้าเหมือนใคร?” โรสหัวเราะเยาะกับเขาอย่างใจเย็น

เจย์อยู่ท่ามกลางเสียงหัวเราะและน้ำตา “ใช่ฉันหรือเปล่า?”

โรสแสร้งทำเป็นรำคาญและพูดว่า “ท่านอาเรส เห็นได้ชัดว่าฉันแต่งตัวเป็นนักแสดงนำชายที่เป็นพระรองในละครของนภาเดือนหงายเลยนะ”

เจย์ขมวดคิ้ว “เธอกำลังพูดถึงคนร้ายที่ดูใจดีภายนอกแต่ภายในชั่วร้ายงั้นเหรอ?”

เธอพยักหน้าซ้ำ ๆ

เมื่อเห็นใบหน้าที่มืดมนของเจย์มากขึ้น ดูเหมือนว่าเธอจะถูกสะกดด้วยมนต์สะกด

เธอโกรธอยู่ข้างใน แต่เธอก็ยังต้องพิจารณาสถานการณ์หากเธอต้องการระบายบางอย่างออกมา

ประพฤติชั่วต่อหน้าเสือร้าย ก็เหมือนเธอกำลังถามหาความตายจากเสือร้ายนั่นเอง!

“โรส เธอได้หนีหายไปสามวันโดยไม่ถูกตีและอีกทั้งตอนที่เธอต้องการปีนขึ้นไปบนหลังคาก็ยังไม่โดนทำโทษ ใช่ไหม?” เธอกล้าดียังไงไปพูดเยาะเย้ยเขา?

โรสกลืนน้ำลาย “ท่านอาเรส อย่าโกรธเลยนะ ฉันแค่เห็นนายด้วยใบหน้าและท่าทางที่ดื้อดึงอยู่ตลอดทั้งวัน ฉันจึงเลียนแบบรูปลักษณ์ของนายเพื่อแสดงใบหน้าของนาย มันดูน่ากลัวจนไม่รู้จะพูดออกเป็นคำพูดยังไงเลยใช่ไหม?

“ท่านอาเรส นายควรยิ้มให้มากกว่านี้ จริงไหม? แบบนี้ไงล่ะ?” โรสยิ้ม เผยให้เห็นฟันขาวสะอาดสองแถวของเธอเพื่อแสดงเป็นตัวอย่างให้เขาเห็น

เจย์ “……”

เขายอมรับว่าใจของเขาละลายจากพฤติกรรมที่น่ารักของเธอ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ตั้งใจจะสืบเรื่องพฤติกรรมหยาบคายของเธอที่มีต่อเขาอีกแล้ว

“ตามฉันมา” เจย์ยื่นมือออกมา

เมื่อมองดูที่มือของเขา เธอมีความรู้สึกอยากจะจับเขาอย่างอธิบายไม่ถูก

โจเซฟินกระโดดเข้ามากอดแขนของโรสแน่น จากนั้นเธอก็พูดกับเจย์ว่า “พี่คะ พี่สะใภ้กับฉันยังเล่นเกมของเราไม่จบ จงมอบหัวใจของนายให้แก่ฉันในคืนนี้ ขอยืมพี่สะใภ้ไปอยู่ฉันหน่อยได้ไหม?”

เจย์ถามโรสว่า “เธออยากไปไหม?”