จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง เงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพิมพ์ว่า ‘เธออยากเจอเขาทุกวันไหม?’
โรสตอบโดยไม่ต้องคิดมากว่า ‘แน่นอน!’
จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง ตอบว่า ‘ฉันอธิษฐานขอให้ความปรารถนาของเธอเป็นจริง!’
โรสพิมพ์ว่า ‘ขอบคุณ!’
‘เธอไม่จำเป็นต้องคืนเงิน ฉันยอมรับความพ่ายแพ้ของฉัน’
โรสอึ้งไป หลังจากที่ได้อ่านคำตอบนั้น ‘ในเมื่อนนายไม่ได้มาเพื่อขอเงินคืน แล้วทำไมนายถึงขอฉันดวลเกมอีกล่ะ?’
จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง พิมพ์ว่า ‘ถ้าเธอไม่มีความสุขกับงานของเธอ เข้ามาคุยกับพี่ชายสุดที่รักที่นี่ได้นะ ฉันจะเป็นท่่ปรึกษาให้!’
...
โรสเบิกตากว้างและออกจากเกมอย่างโกรธเคือง
โจเซฟินนั่งอยู่ที่เก้าอี้ชิงช้าที่ระเบียงข้างนอก เมื่อเธอเห็นการเปลี่ยนแปลงในท่าทางของโรส เธอคายแอปเปิ้ลที่เคี้ยวไปแล้วครึ่งหนึ่งลงในถังขยะ
“พี่แองเจลีน เกิดอะไรขึ้น?
ความโกรธของโรสยังคงดูไม่สงบในขณะที่เธอส่งเสียงฮึดฮัด โดยกล่าวว่า “จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดงแค่อยากจะเจ้าชู้กับฉันและพยายามเรียกตัวเองว่าพี่ชายสุดที่รักของฉัน!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น โจเซฟินเกือบสำลักน้ำลาย...
‘พี่ชายเป็นคนรอบคอบ แต่เขาก็มีช่วงเวลาที่เขาจะล้มเหลวได้เช่นกัน
‘เขาเพิ่งเปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริงของเขาต่อหน้าพี่สะใภ้ แต่ในขณะที่ใช้ตัวตนของคนแปลกหน้า แน่นอนว่าเธอจะต้องโกรธแน่ ๆ’
เมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน โจเซฟินได้รับข้อความจากเจย์
‘ทำไมเธอถึงออกจากเกม?’
โจเซฟินเกือบจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ‘พี่ใหญ่ฉลาดอยู่เสมอ แต่เขาก็มีช่วงเวลาที่โง่เขลาเช่นกัน เขาถึงขนาดไม่รู้ว่าเมื่อไหร่หรือทำให้พี่สะใภ้ขุ่นเคืองอย่างไรเลยหรือ?’
ด้วยเหตุนี้ โจเซฟินจึงส่งเตือนเขาผ่านทางข้อความหาเขา ‘ทำไมนายถึงเรียกตัวเองว่าพี่ชายสุดที่รักของเธอล่ะ? มันดูไม่เจ้าชู้เกินไปหน่อยเหรอ?’
เจย์ “...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!