ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 481

เจย์อธิบายว่า “แกรนด์ เอเซียลบป้ายออกเพื่อปกป้องความเป็นส่วนตัวของฉัน”

โรสพบความไม่ชอบมาพากล 'ความเจ็บป่วยของชายคนนี้ไม่ใช่โรคที่น่าอับอาย ทำไมเขาต้องปิดบังเรื่องนี้ด้วยนะ?’

หลังจากที่เจย์ทานยา เขาก็เริ่มทำงานอยู่บนเตียง

ในระหว่างนั้น โรสก็นั่งที่โต๊ะกลมตรงมุมห้อง ขณะที่เธอจดจ่ออยู่กับหนังสือเกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคอง

มันช่างเป็นช่วงเวลาที่เงียบสงบ

ไม่รู้ว่าวิญญาณของแองเจลีนได้กลายร่างเป็นนักเรียนเส็งเคร็งและได้รับอิทธิพลจากวิญญาณนั้นอย่างเกินควรหรือไม่ แต่เธอรู้สึกง่วงนอนทุกครั้งที่อ่านหนังสือ

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง โรสหลับสนิทโดยฟุบหลับอยู่บนโต๊ะ

เจย์ได้ยินเสียงหายใจที่สม่ำเสมอและนุ่มนวลของเธอ เขาลุกออกจากเตียง นำผ้าห่มมาคลุมให้เธอแล้วกลับไปที่เตียงของเขา

เขาไม่มีอารมณ์อยากทำงาน แค่อยากนั่งมองเธอเท่านั้น

ตอนเที่ยงแม่ของเจย์มาเยี่ยมพร้อมกับเด็กสาวหน้าหวานคนหนึ่ง

เมื่อเห็นผู้ดูแลงีบหลับในที่ทำงาน เธอก็ระเบิดความโกรธออกมา

“นี่มัน ผู้ดูแลประเภทไหนกัน? เธอกล้าดียังไง มาแอบงีบหลับในห้องคนไข้ฮะ?”

โรสสะดุ้งตื่นจากความโกรธเคืองที่เกิดอย่างกะทันหัน เธอลืมตาที่ง่วงนอนขึ้น เมื่อเห็นแม่ของเจย์ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

ความง่วงนอนของเธอได้อันตรธานหายไป เมื่อเห็นแม่ของเจย์และหญิงสาวสวยที่ยืนอยู่ข้าง ๆ

เธอรีบยืนขึ้นอย่างประหม่า และ กล่าวขอโทษโดยพูดว่า “ฉันขอโทษค่ะคุณนาย ฉันละเลยหน้าที่ของตัวเอง”

“ฮึ่ม! เธอรู้ว่าเธอละเลยหน้าที่เหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็ส่งจดหมายลาออก แล้วออกไปซะสิ!”

เมื่อได้ยินดังนั้น โรสจึงขอร้องว่า “คุณนายคะ ฉันจะไม่ทำผิดซ้ำอีกแล้วค่ะ ได้โปรดให้โอกาสฉันอีกสักครั้งนะคะ”

แม่ของเจย์มองโรสด้วยความรำคาญและตกใจเมื่อพบใบหน้าโทรมๆ ที่ซีดเผือดซึ่งเผยอยู่นอกหน้ากากของเธอ

เธออุทานด้วยความตกใจ “แกรนด์ เอเซียมักจะจ้างพยาบาลด้วยรูปลักษณ์ที่สะอาดสะอ้านและน่ามอง คนอย่างเธอ... ถูกจ้างมาได้ยังไงกัน?”

เธออาจไม่ได้พูดตรง ๆ แต่โรสเดาได้ว่าเธอหมายถึงอะไร

ในเวลานี้ เธออยากกลายเป็นหอยทากที่สามารถซ่อนตัวอยู่ในเปลือกของมันได้ เธอหวังว่าทุกคนจะไม่สนใจต่อการดำรงอยู่ของเธอ