ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 484

“พวกเขาน่าสงสารแค่ไหน?”

“ภรรยาป่วยหนัก สามีจึงขายทุกอย่างที่พวกเขาเป็นเจ้าของ เพื่อจ่ายค่ารักษา สามีเป็นคนดีคอยอยู่เคียงข้างเธอจนวาระสุดท้าย”

เจย์พูดไม่ออก “...”

“ฉันไม่คิดว่า คุณถูกตัดออกจากงานพยาบาลนะ”

ดวงตาของโรสเบิกกว้าง "ทำไมจะไม่ล่ะ?"

“คุณขี้สงสารเกินไป”

โรสพูดตะกุกตะกัก “ฉันค่อนข้างแน่ใจว่า คุณมันก็เป็นแค่คนเลือดเย็น…”

เจย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อเห็นโรสสะอื้น “ชู่วว อย่าร้องไห้สิ”

“ฉันหยุดไม่ได้” โรสใช้หลังมือเช็ดน้ำตาของเธอ

เจย์พูดว่า “มาช่วยฉันจัดของหน่อย ฉันกำลังจะออกจากโรงพยาบาลแล้ว”

ทันใดนั้น จากที่น้ำตาไหลอาบแก้มก็เผยรอยยิ้มออกมา "จริงเหรอคะ?"

เขาพยักหน้าด้วยสายตาที่คมเข้ม

เธอซ้อนเอกสารของเขาอย่างรวดเร็วและยืนข้างเตียง

เจย์ลุกขึ้นนั่งช้า ๆ และขอร้อง “ช่วยฉันเปลี่ยนชุดหน่อย”

โรสรู้สึกวุ่นวายใจ “คุณไม่มีแขนขาเหรอคะ?”

“ฉันไม่มีแรง”

"คุณโกหก เมื่อเช้านี้อาการของคุณก็ยังดีอยู่ เมื่อเซร่าส่งน้ำให้...”

เมื่อตะหนักได้ว่า เผลอหลุดคำพูดออกมา โรสจึงเอามือทั้งสองข้างปิดปากของเธอทันที

เมื่อเหลือบมองเธอจากหางตา เขาพูดว่า “ฉันปล่อยให้คนที่ไม่ใช่ผู้ดูแลทำให้ฉันไม่ได้ อย่างไรก็ตาม คุณต้องทำหน้าที่ของคุณในฐานะผู้ดูแล”

โรสพูดไม่ออก!

เมื่อจนตรอก ทั้งคู่ยืนนิ่งไม่ขยับ

“นี่เป็นเหตุฉุกเฉิน ผู้ป่วยของคุณที่อยู่ข้างนอกนั้นอาจจะเสียชีวิตได้ทุกเมื่อ ในขณะที่คุณอืดอาดยืดยาดเสียเวลาอยู่ที่นี่”

โรสนั่งลงอย่างรวดเร็วและช่วยเขาถอดเสื้อคลุมของโรงพยาบาลออก

ด้วยความที่ทั้งสองยืนใกล้กันมาก เจย์อดไม่ได้ที่จะให้ความปรารถนาของเขาเกิดขึ้น เขาอยากสัมผัสเธอทุกครั้งที่ได้รับคำสั่งให้ยกแขนขึ้น