ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 485

แววตาของเจย์ดูไร้ความสนุกสนาน

เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้า เกรย์สันก็เลือกที่จะเงียบ เขารับใบสั่งยาและเข็นรถเข็นท่านประธานออกไป

จากการไล่ท่านประธานออกจากห้องของโรงพยาบาล โรสประสบความสำเร็จในการจัดการกับปัญหาการพักค้างคืนของผู้ป่วยในที่ด้อยโอกาส

รายละเอียดของการกระทำนี้ ข่าวได้กระจายไปอย่างรวดเร็วทั่วทั้งโรงพยาบาล

โรสกลายเป็นผู้ดูแลที่มีชื่อเสียงในโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว และผู้ป่วยก็รู้สึกดีกับเธอเป็นพิเศษเพื่อตอบแทนน้ำใจของเธอ

ผู้ป่วยจำนวนมากเริ่มยกย่องและชื่นชมเธอ แม้กระทั่งขอให้เธอเป็นคนดูแลพวกเขาบ้าง

ผลที่ตามมาคือ โรสมีงานยุ่งมาก

ในคืนนั้น

โจเซฟีนเปิดหน้าจอคอมเพื่อค้นหา จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง เขาออนไลน์แล้วและกำลังรออยู่

เธอล้อเขาและพิมพ์ว่า 'กระตือรือร้นจังนะ’

จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง ตอบกลับด้วยเครื่องหมายคำถาม

อิจฉาจัง โจเซฟีนพิมพ์ข้อความร้องเรียนว่า 'ให้ตายเถอะ' กับฉัน คุณใช้คำพูดน้อยมาก แต่กับหล่อนคนนั้น คุณพูดไม่หยุดราวกับว่าจะไม่มีวันพรุ่งนี้อีกแล้ว มีสิทธิพิเศษอะไรเหรอ?'

จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง พิมพ์ว่า 'หล่อนอยู่ที่ไหน'

'ทำงานนอกเวลา'

'?'

“ตั้งแต่เธอไล่ประธานแกรนด์ เอเซีย ออกจากห้องพักในโรงพยาบาล เธอก็กลายเป็นดาราพยาบาลในโรงพยาบาลของเราไปแล้ว คนไข้ขอการดูแลจากเธอโดยเฉพาะ รู้ไหม?'

จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดงพูดไม่ออก!

เมื่อมองย้อนกลับไป เขาไม่ควรออกไป

โรสลากร่างที่อ่อนล้าของเธอ กลับมาบ้านไม่นานหลังจากนั้น

เธอล้มตัวลงนอนบนเตียง

โจเซฟินตอบกลับ จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง ว่า 'เธอกลับมาแล้วนะ'

จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง พิมพ์ว่า 'บอกให้เธอออนไลน์หน่อย'

โจเซฟินหันไปมองโรส “จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดงอยากให้เธอเล่นเกมกับเขาหน่อยน่ะ”

โรสรู้สึกเหนื่อย “เขาไม่มีงานทำเหรอ?”

โจเซฟินจึงส่งคำถามไปยังจักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง 'เธอบอกว่าคุณไม่ตั้งใจทำงาน!'

'บอกเธอว่า การเล่นเกมก็คือการทำงานในฐานะผู้เล่น อีสปอร์ต

โจเซฟินจึงพูดกับโรสว่า “เขาเล่นเกมเพื่อหาเลี้ยงชีพ ตามหลักแล้วเขากำลังทำงานอยู่”

โรสส่งเสียงตอบรับ

เธอคลานออกจากเตียงและมานั่งหน้าแล็ปท็อป

มือทั้งสองของเธอเต้นไปมาบนแป้นพิมพ์ ด้วยเสียงดังแกร๊ก ๆ ติดต่อกันอย่างรวดเร็ว ขณะที่เธอพิมพ์ตัวอักษรนับร้อย

'พรุ่งนี้ฉันต้องใช้เข็มฉีดยากับผู้ป่วย ดังนั้นฉันจึงฝึกฝนอย่างหนักในวันนี้ หวังว่าพรุ่งนี้ฉันจะทำได้จริง ๆ ในครั้งแรก

'ดูจากลักษณะแล้ว สำหรับฉัน งานเหมือนจะยุ่งมากขึ้น ฉันอาจจะไม่มีเวลามาออนไลน์อีกแล้วนะ บางทีคุณควรจะหาคนอื่น ถ้าคุณกำลังมองหาผู้ช่วยเพื่อพัฒนาทักษะของคุณ’

จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง จ้องไปที่หน้าจอของเขาอย่างว่างเปล่า ขณะที่จิตใจของเขาล่องลอยไป

ราวกับว่าเขาสามารถมองเห็นดวงตาที่สดใสและมีพลังของเธอผ่านจอ เขาสามารถจินตนาการว่ามันเป็นประกายระยิบระยับ เมื่อเธอตั้งตารอช่วงเวลาวิกฤติในวันพรุ่งนี้

จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง ตอบว่า 'อ้อ ยังไงซะ คุณเห็นคนที่คุณคิดถึงในวันนี้แล้วหรือยัง?' '

'ฉันเห็นเขาแล้ว ขอบคุณสำหรับคำอวยพร ฉันยังได้คุยกับเขาด้วย'

'คุณรู้สึกยังไงบ้าง?’

โรสตอบว่า 'ก็อารมณ์ดี'

'แม้ว่า…'

จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดงถามว่า 'เกิดอะไรขึ้นเหรอ?’

โรสคอตก 'ฉันคิดว่าเขาคงจำฉันไม่ได้อีกแล้วล่ะ'

จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง “...”

ทำไมเขาจะจำเธอไม่ได้ล่ะ?

เขาแค่แสร้งทำเป็นอย่างนั้นแหละ เพราะเขากลัวว่าการรับรู้จะทำให้เธอตกใจ

ดังนั้น จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง จึงพิมพ์ว่า 'เขาทำให้เธอเศร้า ไอสารเล*เอ๊ย’