ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 504

เด็กน่ารักสามคนคุยกันต่อหน้าเขา ร็อบบี้น้อยพูดอย่างโกรธเคือง “คุณน้าของเราพูดถูก คุณพ่อกำลังเลือกสาว ๆ อยู่”

เซ็ตตี้น้อยพูดขึ้น “กระดูกของแม่ยังไม่ทันเย็นเลย แต่พ่อลืมแม่ไปแล้ว มันทำให้พี่รู้สึกหนาวสั่นจริง ๆ เลยดูสิ”

เจนสันพูดอย่างเย็นชาว่า “เธอไม่สามารถด่วนสรุปได้จนกว่าเธอจะรู้ความจริงนะ”

“แล้วตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง?” เซทตี้น้อยถาม

ร็อบบี้น้อยแนะนำว่า “เราไปตามหาผู้ดูแลที่คุณพ่อชอบกันเถอะ”

เจนสันตกลง “ได้เลย”

หลังจากนั้น พวกเขาก็จากไปโดยไม่สนใจคนอื่น

เกรย์สันถูกลูก ๆ ที่น่ารักของนายท่านไม่สนใจโดยสิ้นเชิง... เขายังคงยืนนิ่งอย่างตกตะลึง

ขณะที่เขากำลังคิดจะบอกท่านประธานเกี่ยวกับแผนของเด็ก ๆ เจนสันก็กลับมาขู่เขาโดยทันทีว่า “คุณลุงเกรย์สัน ถ้าคุณอยากเจอพวกเราทุกวัน ไปฟ้องพ่อได้เลยครับ”

นี่เป็นการขู่คุกคามที่โจ่งแจ้งอย่างเห็นได้ชัดมาก!

ความคิดของเขาดูจงใจตั้งแต่อายุยังน้อย เขารู้วิธีโจมตีและถอยทัพด้วยซ้ำ มันไม่เป็นที่พอใจจริง ๆ!

ไม่นานเจนสันและคนอื่น ๆ ก็มาถึงแผนกการแพทย์ของแกรนด์ เอเซีย

พวกเขาซ่อนตัวอยู่ในโถงบันได มีหัวเล็ก ๆ หลายหัวมารวมกันขณะวางแผนอะไรบางอย่าง

“ถ้าเราสามคนออกไปพร้อมกัน ผู้ดูแลจะรู้ว่าเราเป็นแฝดสามจากครอบครัวอาเรสแน่ ๆ เธอจะซ่อนใบหน้าที่แท้จริงของเธอและปฏิบัติต่อเราอย่างเสแสร้ง ดังนั้นเราควรออกไปทีละคน” ร็อบบี้น้อยกล่าว

“นั่นก็สมเหตุสมผลดีนะ” เจนสันกล่าว

เซ็ตตี้น้อยถือกระเป๋านักเรียนใบเล็กน่ารัก ๆ และเดินไปตามทางเดิน

เธอไม่รู้ว่าพยาบาลผู้ดูแลคนนั้นอยู่ในห้องพักฟื้นผู้ป่วยไหน เธอจึงค้นหาได้ทีละคนเท่านั้น

เมื่อถึงห้องพักฟื้นผู้ป่วยห้อง 11 เซ็ตตี้น้อยก็เอาหัวโขกประตูดันเข้าไปในห้องแล้วถามเบา ๆ “คุณป้าคะ คุณรู้จัก เลนนี่ ลอยล์ ไหมคะ?”

โรสนั่งอยู่ข้างเตียงเพื่ออ่านพระคัมภีร์ให้คุณปู่ของเธอฟัง ทันใดนั้น เธอได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เธอหันหัวของเธอไปมองทันทีด้วยความประหลาดใจ

เมื่อเห็นเซ็ตตี้น้อย โรสก็ประหลาดใจ

“หนูมาหาเลนนี่ทำไมคะ?”