ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 505

เจนสันมองไปที่ร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อย “ฉันจะไปดูเอง”

จากนั้นเขาก็เดินไปที่ ห้องพักฟื้นผู้ป่วย ห้อง 11 เมื่อเขานึกถึงวันที่แม่ตกจากอาคารตรงหน้าต่างของบ้านและได้ยินพ่อคุยกับตำรวจในตอนนั้น

“ท่านอาเรส ตามรอยที่เกิดเหตุ ภรรยาของคุณตกลงมาจากหน้าต่าง มีแอ่งเลือดอยู่บนพื้น เศษแก้วคงทำให้ภรรยาคุณบาดเจ็บ! ผมไม่รู้ว่าภรรยาคุณบาดเจ็บกับร่างกายส่วนสำคัญใด ๆ หรือเปล่า…”

ไม่นานเขาก็มาถึงห้องพักฟื้นผู้ป่วย ห้อง 11 เขายกมือขึ้นเคาะประตู

โรสจ้องไปที่ประตูด้วยความงุนงงก่อนจะพูดว่า “เข้ามาสิ”

เจนสันเปิดประตูและค่อย ๆ เดินไปหาโรส

โรสเดาว่ารอบนี้คงเป็นตาของเจนส์ที่จะเข้ามาข้างใน ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นและเสียงของเธอก็แหบเล็กน้อยขณะที่เธอถามว่า “หนูมาที่นี่เพื่อตามหาเลนนี่ด้วยอีกคนหรือเปล่า?”

เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ดวงตาที่สวยงามของเขาฉายแววความเป็นผู้ใหญ่และความมั่นคงที่ไม่เข้ากับอายุของเขา

เขาพยักหน้า “ใช่ครับ”

โรสอดหัวเราะไม่ได้ ทำไมเด็ก ๆ กำลังมองหาเธอ?

“หนูมองหาเธออย่างนั้นเหรอ? แต่ที่นี่ไม่มีเลนนี่หรอกนะ” โรสถามอย่างสงสัย

เขามองเข้าไปในดวงตาของเธอ เขาพูด “คุณคือเธอ”

โรสอึ้ง!

ความคิดของเด็กคนนี้ช่างปราณีตยิ่งนัก ไม่ขาดรายละเอียดแม้แต่น้อย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเจนสันได้รับการสอนโดย เจย์ อาเรส ด้วยตัวเอง

เจนสันก้าวไปข้างหน้า ทันใดนั้น เขากอดเธออย่างอ่อนโยนและเรียกออกมาเบา ๆ “คุณแม่ครับ”

น้ำตาของโรสไหลออกมาจากดวงตาของเธอทันที ร่างกายของเธอแข็งทื่อในอ้อมกอดเล็ก ๆ แต่รู้สึกอบอุ่นจากเจนส์

“ลูกเดาได้ยังไง?” โรสสั่นสะท้านเมื่อเธอตอบกลับและกอดเจนส์ไว้ในอ้อมแขนของเธอ

“เพราะคุณพ่อให้ดอกไม้คุณ” เจนสันกล่าว

โรสรู้สึกราวกับว่าเธอตื่นจากความฝันเป็นครั้งแรก

เจย์มาแผนกการแพทย์ทุกวัน ไม่ใช่เพราะเขาเบื่อ แต่เพราะเขาคิดถึงเธอ!