ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 506

ถึงแม้ว่าเจย์จะรักเด็ก แต่เขาไม่เคยที่จะตามใจเด็ก ๆ จนเกินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อต้องแยกแยะสิ่งที่ถูกและผิด เขาจะไม่ยอมตามใจเด็ก ๆ เป็นอันขาด

“พวกหนูคิดว่าตัวเองโตกันหมดแล้วเหรอ หืม? หนีเรียนมางั้นเหรอ?

เด็กน้อยที่น่ารักเหล่านี้ยืนอย่างเรียบร้อยต่อหน้าเจย์ พวกเขาทำเหมือนหดตัวจิ๋วให้มีขนาดเท่ากับไข่นกกระทาทีละคน พวกเขาก้มหน้า จนไม่กล้าสบตากับพ่อตัวเองด้วยความรู้สึกผิดหวัง

“ใครเป็นคนต้นคิดเรื่องที่แย่ ๆ นี้?”

เด็กน้อยที่น่ารักทั้งสามก้าวไปข้างหน้าอย่างพร้อมเพรียงกัน

เกรย์สันตกใจมากกับความรู้สึกนี้ที่อธิบายออกมาไม่ได้กับเด็ก ๆ อย่างพวกเขาจนดวงตาของเขาเกือบจะล่วงหลุดลงกับพื้น

“ท่านอาเรส นายน้อยและคุณหนูคงวางแผนกับเรื่องนี้ไว้ล่วงหน้าแล้ว”

เจนสันจ้องไปที่เกรย์สันอย่างดุเดือด นั่นทำให้เขาต้องหยุดเงียบไปในทันที

เขากลัวสายตาเพชรฆาตของนายน้อยที่ดูเหมือนพอ ๆ กับท่านประธานของเขาหลังจากได้ถูกปลูกฝังมาหลายปี

อย่างที่คาดไว้ ในแต่ละรุ่นของวัยนั้นคนรุ่นใหม่มักจะพัฒนาได้เก่งขึ้นกว่าคนรุ่นเก่า!

“พวกหนูมาที่นี่เพื่ออะไร?”

เซ็ตตี้น้อยเงยหน้าขึ้นแล้วกล่าวประณามการกระทำที่ผิด ๆ ของพ่อทั้งน้ำตา “คุณพ่อ คุณโกหก”

เจย์ขมวดคิ้ว

เซ็ตตี้น้อยร้องไห้และพูดว่า “คุณพ่อบอกว่าคุณจะแต่งงานกับคุณแม่คนเดียวในชีวิตนี้ แต่คุณแม่ได้จากไปแล้วและตอนนี้คุณกำลังหาผู้หญิงคนอื่นอยู่”

“ถ้าอย่างนั้น พวกหนูมาที่นี่เพื่อหาความจริงกับเลนนี่เหรอ?”

ร็อบบี้น้อยใช้ท่าทางที่เข้มขรึมราวกับว่าเขาไม่อยากสนใจ “ใช่ เราแค่อยากจะดูว่าผู้หญิงคนไหนน่าดึงดูดมากไปกว่าคุณแม่ของเราและทำให้ตกหลุมรักเธอได้ยังไงกันเพียงแค่ในเวลาอันสั้น”

“แล้ว... พวกหนูเจอเธอไหม?”

ร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยส่ายหัวพร้อมกัน

มีเพียงเจนสันเท่านั้นที่มีสีหน้านิ่งเฉยตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้

“ดีมาก พวกลูกกลับไปโรงเรียนตอนนี้ได้ไหม?” เจย์พูดด้วยความโล่งใจ

เซ็ตตี้น้อยและร็อบบี้น้อยแสดงท่าทีดูอารมณ์เสีย

เขารู้ว่าเด็กร้ายกาจพวกนี้จะไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ อย่างแน่นอน

“ผมจะสอนพวกคุณเมื่อลุงว่าง”

ร็อบบี้น้อยกวาดขาของเขาออกไปเหมือนท่าต่อสู้ “ผมอยากให้คุณแสดงให้ผมเห็นวันนี้ ว่าคุณเก่งแค่ไหน”

เกรย์สันกระโดดขาขึ้น เขากำลังจะโยนกระเป๋านักเรียนลงบนพื้นและจัดการกับร็อบบี้น้อยที่ฉับไว เมื่อเสียงตะโกนอันเย็นชาของเจนสันดังขึ้นว่า “อย่าทำให้กระเป๋าของผมสกปรก”

เกรย์สันคิดว่าการบอกแบบนี้ทำให้เขายอมถือกระเป๋าพวกนี้ดีกว่า เพราะเขาถูกสั่งไม่ให้ทำกระเป๋าสกปรก จึงทำให้เขาหยุดคิดเรื่องแสดงการต่อสู้กับร็อบบี้น้อย มันจะดูยากเนื่องจากมือเขาไม่ว่าง

สำหรับร็อบบี้น้อย แม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะไม่มากเท่ากับเกรสัน แต่เด็กคนนี้ก็ฉลาดมาก เขาตั้งใจจะเตะไปที่กระเป๋านักเรียน แต่แล้วมือของเกรย์สันสามารถหลบป้องกันได้เท่านั้น ผลสุดท้ายคือ...

เขาถูกทุบตีอย่างสาหัสโดยร็อบบี้น้อย

ดวงตาคู่หนึ่งของเขาบวมเป็นตาแพนด้าและริมฝีปากของเขาบวมตึงเหมือนไส้กรอก ใบหน้าที่หล่อเหลาของเด็กน้อยนั้นดูราวกับว่ามันเต็มไปด้วยความสุข

เจนสันหยิบกระเป๋านักเรียนขึ้นจากพื้นแล้วปัดส่วนที่สกปรกด้วยท่าทางรังเกียจ “เฮ้ ดูเหมือนว่าฉันต้องเปลี่ยนกระเป๋านักเรียนแล้วล่ะ”

ความคิดที่ครอบงำเกี่ยวกับเรื่องความสะอาดของเขายังเหนือกว่าพ่อของเขาอีกด้วย