ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 507

เมื่อเจย์มาที่ผู้ป่วยห้อง 11 โรสกำลังอ่านพระคัมภีร์ให้คุณปู่ของเธออย่างเรื่อย ๆ

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยกำลังเดินเข้ามา หัวใจของโรสก็บีบรัดก่อนที่จะเต้นแรงขึ้น

เจย์เดินเข้ามาแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเธอและมองเธออย่างครุ่นคิดด้วยดวงตาที่ชัดเจนของเขา

โรสท่องพระคัมภีร์ต่อไปว่า “ถ้ายึดความคิดเดียวจะติดอยู่ในความคิดเดียว เมื่อปล่อยความคิด ใจก็จะเป็นอิสระ สิ่งต่าง ๆ เปลี่ยนไปด้วยใจ เงื่อนไขสร้างด้วยใจ และทุกข์อะไรก็เกิดมาจากใจเช่นกัน…”

เจย์ก็พูดขึ้นทันที “หมายความว่ายังไง?”

หน้าหนังสือที่ดูยับยู่ยี่ด้วยแรงนิ้วกดจากมือของเธอจับมันแน่นด้วยความงุนงงเล็กน้อย

“ท่านอาเรส อาการป่วยของท่านปู่เซเวียร์นั้นเป็นโรคหัวใจ ในหัวใจของเขามีเป็นพัน ๆ ปม หากเขาไม่กำจัดมันออกไป มันจะกลายเป็นสิ่งที่วนเวียนอยู่ในใจไม่รู้จบ

เมื่อจ้องไปที่ดวงตาของเจย์เหมือนสัมผัสได้ถึงการสูญเสียที่ประกายในดวงตาคู่นั้น “อืม แล้วมันมีทางแก้ไขไหม?”

โรสกระซิบ “ถ้าคุณหมอทำอะไรไม่ถูก ฉันก็ไม่มีทางแก้ไขได้อย่างแน่นอน!”

เขายืนขึ้นอย่างหงุดหงิดแล้วพูดว่า “เพราะเป็นโรคหัวใจและฉันกำลังขอวิธีการรักษาอยู่ จะไม่มีวิธีแก้ปัญหาได้ยังไง?”

โรสมองมาไปที่เขาด้วยความประหลาดใจและตอนนี้ก็ยิ่งมั่นใจมากขึ้นว่าเขาต้องจำเธอได้มาสักพักหนึ่งแล้ว

การพูดแหย่ของเขาอาจเป็นการพูดคุยที่ชัดเจนเกี่ยวกับอาการของคุณปู่ แต่เขากำลังทดสอบ ความคิดของเธออย่างลับ ๆ

เธอดูเป็นเหมือนคนขี้ขลาดในกระดองเต่า เธอทำให้เขาผิดหวัง

ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของเจย์ก็ดังขึ้น หลังจากที่เขาเหลือบมองโรส เขาก็รับสายต่อหน้าต่อตาเธอ

“ท่านอาเรส! ผู้ช่วยเกรย์สันได้รับบาดเจ็บ!”

สีหน้าของเจย์รู้สึกกังวลเล็กน้อยในขณะที่เขาพูด “ฉันจะไปเดี๋ยวนี้!”

จากนั้นเขาก็เหลือบมองโรสด้วยสายตาที่มีความหมายซ่อนอยู่ก่อนจะรีบจากไป