ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 530

“อืม!” เจย์บีบหน้าลูกชายคนโต แล้วตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ

“ทำไมทุกคนถึงกลับมาที่นี่?” เจย์ถามด้วยความสงสัย

ก่อนหน้านี้เขาไม่รู้ว่าอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนเป็นสถานที่ที่อันตราย เขาจึงไม่กังวลเรื่องเด็ก ๆ ที่มาอยู่ที่นี่

ทว่า ตอนนี้เขาไม่ต้องการให้เด็ก ๆ กลับมาที่นี่

เจนสันตอบว่า “ผมเองที่อ้อนวอนคุณย่าให้พาเรากลับมาที่นี่”

เจย์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ที่ผ่านมาเจนสันต่อต้านความคิดที่จะกลับมาทีรอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนมาโดยตลอด กระนั้นเมื่อเขาเป็นคนคิดไอเดียนี้ขึ้นมา มันดูแปลกเกินไปจริง ๆ

เจย์มองดูท่าทางสงบนิ่งของเจนสัน เขาไม่ได้เจอลูก ๆ ของเขามาระยะหนึ่งแล้ว เขาคิดว่าดวงตาของเจนสันนั้นดูลึกลับไปเช่นกัน

“มาเพื่ออะไรหรือ?” เจย์ถาม

เจนสันเงียบไป

ร็อบบี้น้อยกล่าวแทน แล้วบอกเจย์ไปว่า “เจนส์บอกว่าคุณพ่อไม่ปลอดภัยที่จะอยู่คนเดียวในอสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาก็ดึงเจนสันมายืนตรงหน้าเขา “ทำไมลูกถึงพูดอย่างนี้?”

มีสีหน้าทุกข์ใจบนใบหน้าของเขาราวกับว่าเขากำลังคิดถึงเหตุการณ์หลอกหลอนที่เขาเคยเจอ แต่เขาไม่สามารถพูดได้ว่ามันคืออะไร

เจย์ไม่อยากบังคับเขา เจย์จึงกอดเจนสันเอาไว้ “เจนส์ ถ้าลูกไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร ลูกสามารถบอกพ่อเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ทุกเมื่อที่ลูกพร้อม ตกลงไหม?”

เจนสันรู้สึกดีขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาพยักหน้า “อืม”

ความสำนึกผิดปรากฏขึ้นชั่วครู่ในดวงตาของเจย์ ในที่สุดเขาก็เชื่อคำพูดของโรส มีบางอย่างในอสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีนที่จ้องจะทำร้ายเจนสัน

พฤติกรรมแตกต่างจากคนอื่นของเจนสันไม่ได้มีมาตั้งแต่เกิด

หลังอาหารเช้า เจย์ได้โทรหาเกรย์สัน เขาอยากจัดการเกี่ยวกับทีม 'ภูตผี' ให้พวกเขาเข้ามาในอสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน

เกรย์สันวางสาย หน้าเขาดูอารมณ์เสีย

ภูตผีเป็นกลเม็ดเด็ดของกลุ่มบอร์ดี้การ์ดที่ทำงานเพื่ออยู่ภายใต้ท่านประธาน

ทีมภูตผีเป็นทีมที่สี่ อย่างไรก็ตาม พวกเขามีความสามารถมาก ตัวตนของพวกเขาถูกเก็บเป็นความลับและพวกเขาไม่เคยแสดงให้ใครเห็นมาก่อน

เว้นแต่จะเป็นสถานการณ์ที่ยากลำบากมาก ท่านประธานก็คงจะไม่ใช้ประโยชน์จากทีมภูตผี

เกรย์สันเรียกกลุ่มทีมภูตผีมาคุยต่อหน้าเขาและประกาศอย่างเคร่งขรึม “ท่านประธานพาพวกนายมาอยู่ใต้ปีกของเขาเป็นเวลา 15 ปีเต็ม เขาเปลี่ยนพวกนายจากเด็กที่ทำอะไรไม่ถูกต้องให้เป็นทีมที่อยู่ยงคงกระพัน เขาเป็นเพื่อนและเป็นพ่อของพวกนายทุกคน เขาไม่เคยขอให้ทุกคนทดแทนคืนในรูปแบบใด ทว่า ตอนนี้ถึงเวลาที่พวกนายต้องตอบแทนความเมตตาที่เขาแสดงต่อพวกนายให้ได้เห็นแล้ว”

“ท่านประธานตกอยู่ในอันตรายงั้นเหรอ?” กลุ่มภูตผีรู้สึกกังวลอย่างน่าประหลาดใจ

เกรย์สันตอบว่า “ฉะนั้นจงทำตามที่บอก พวกนายต้องเข้าไปที่อสังหาริมทรพย์ทัวร์มาลีนและไปติดต่อกับท่านประธาน นอกจากนี้พวกนายต้องปกป้องนายน้อยและคุณหนูให้ปลอดภัยด้วย”

“ครับ เจ้านาย”

หลังจากที่กลุ่มภูตผีเดินจากไป เกรย์สันก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่

เกรย์สันนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงเจ็ดปีที่ผ่านมา เกรย์สันรู้มาตลอดว่าโรสถูกแองเจลีนเข้าสิง แต่เขาไม่ได้แสดงออกมาว่าเขารู้ แองเจลีนประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ กระโดดตึกและหายตัวไป… ท่านประธานได้สอบสวนเรื่องนี้มาเป็นเวลาเจ็ดปีแล้ว แต่ความพยายามของเขาในการตามหาตัวฆาตกรก็ยังไม่สำเร็จ

แน่นอนว่า นี่หมายความว่าเขามีเบาะแสบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้มาบ้างแล้ว

สำหรับคนที่สามารถหลบเลี่ยงและโกหกท่านประธานได้เป็นเวลาเจ็ดปี พวกเขาจะเจอดีอย่างแน่นอน

ท่านประธานกำลังวางกับดัก...

ในเมืองเอส

หลังจากการปลูกถ่ายผิวหนังของโรส ในที่สุดเธอก็กลับมามีผิวพรรณสวยงามเป็นปกติบนใบหน้าของเธอ

ทว่า ผิวใหม่นั้นบอบบางมาก สีผิวของมันซีดจางลงเล็กน้อย แต่มันก็ถูกปลูกถ่ายอย่างพิถีพิถัน

“โรส ลอยล์ การผ่าตัดประสบความสำเร็จเรียบร้อยแล้ว รับรองได้เลยว่าหน้าของเธอจะสวยเหมือนใหม่ได้อีกไม่นาน ฉันรับรองได้เลยว่าฉันจะทำให้ผิวของเธอสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้นกว่าเดิม”