“อืม!” เจย์บีบหน้าลูกชายคนโต แล้วตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ
“ทำไมทุกคนถึงกลับมาที่นี่?” เจย์ถามด้วยความสงสัย
ก่อนหน้านี้เขาไม่รู้ว่าอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนเป็นสถานที่ที่อันตราย เขาจึงไม่กังวลเรื่องเด็ก ๆ ที่มาอยู่ที่นี่
ทว่า ตอนนี้เขาไม่ต้องการให้เด็ก ๆ กลับมาที่นี่
เจนสันตอบว่า “ผมเองที่อ้อนวอนคุณย่าให้พาเรากลับมาที่นี่”
เจย์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
ที่ผ่านมาเจนสันต่อต้านความคิดที่จะกลับมาทีรอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนมาโดยตลอด กระนั้นเมื่อเขาเป็นคนคิดไอเดียนี้ขึ้นมา มันดูแปลกเกินไปจริง ๆ
เจย์มองดูท่าทางสงบนิ่งของเจนสัน เขาไม่ได้เจอลูก ๆ ของเขามาระยะหนึ่งแล้ว เขาคิดว่าดวงตาของเจนสันนั้นดูลึกลับไปเช่นกัน
“มาเพื่ออะไรหรือ?” เจย์ถาม
เจนสันเงียบไป
ร็อบบี้น้อยกล่าวแทน แล้วบอกเจย์ไปว่า “เจนส์บอกว่าคุณพ่อไม่ปลอดภัยที่จะอยู่คนเดียวในอสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาก็ดึงเจนสันมายืนตรงหน้าเขา “ทำไมลูกถึงพูดอย่างนี้?”
มีสีหน้าทุกข์ใจบนใบหน้าของเขาราวกับว่าเขากำลังคิดถึงเหตุการณ์หลอกหลอนที่เขาเคยเจอ แต่เขาไม่สามารถพูดได้ว่ามันคืออะไร
เจย์ไม่อยากบังคับเขา เจย์จึงกอดเจนสันเอาไว้ “เจนส์ ถ้าลูกไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร ลูกสามารถบอกพ่อเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ทุกเมื่อที่ลูกพร้อม ตกลงไหม?”
เจนสันรู้สึกดีขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาพยักหน้า “อืม”
ความสำนึกผิดปรากฏขึ้นชั่วครู่ในดวงตาของเจย์ ในที่สุดเขาก็เชื่อคำพูดของโรส มีบางอย่างในอสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีนที่จ้องจะทำร้ายเจนสัน
พฤติกรรมแตกต่างจากคนอื่นของเจนสันไม่ได้มีมาตั้งแต่เกิด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!