ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 540

“ฉันขอร้องล่ะ เธอกลับมา ได้ไหม?”

สายตาที่ประหลาดใจปรากฏขึ้นภายใต้ดวงตาของเซร่า

โรส ลอยล์ คือ แองเจลีน เซเวียร์ งั้นเหรอ?

“ที่รัก เธอไม่ต้องการฉันแล้วเหรอ? เธอไม่ต้องการที่จะกลับมาอีกแล้วงั้นเหรอ?

“อย่าทิ้งฉันไว้ข้างหลังเลยนะ”

เสียงของเขาอ่อนลง และจู่ ๆ ก็มีน้ำตาของเขาไหลหยดออกมาโดนใบหน้าของเซร่าที่แนบชิดเขาอยู่

ดวงตาของเซร่าเริ่มแสดงแววตาชั่วร้าย

แองเจลีนยังไม่ตายเหรอ?

นี่หมายความว่าเธอยังมีโอกาสที่จะได้มีความสุขกับเจย์อีกงั้นเหรอ?

เซร่ามองไปที่ชายผู้นั้นอย่างนิ่งเฉย เมื่อเธอเห็นใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของเขา เธอรู้สึกอิจฉาขึ้นมาทันที

แท้จริงแล้ว เจย์ อาเรสจะไม่แสดงด้านที่อ่อนโยนของเขาให้คนทั้งโลกเห็น

ตั้งแต่เธอจำได้ เขาก็เย็นชาและเยือกเย็นอยู่เสมอ เขาเป็นเหมือนพญายมในโลกธุรกิจที่ไม่ชอบการใกล้ชิดกับผู้คนด้วยซ้ำ

สิ่งที่เธอจำได้ก็คือมือของเขาเปื้อนเลือดมาตลอด

ทำไมเขาถึงอ่อนโยนต่อแองเจลีนและต้องเป็นแค่แองเจลีนเท่านั้นล่ะ?

มือของเธอเอื้อมไปปลดกระดุมบนเสื้อเชิ้ตสีขาวของเจย์

ชั้นล่างของบ้าน เจนสันและร็อบบี้น้อยกำลังวิ่งเข้ามาในบ้าน

เจนสันขมวดคิ้วเมื่อได้กลิ่นหอมจาง ๆ ของดอกกุหลาบในอากาศ

สายตาของเขามองไปที่ห้องนอนใหญ่บนชั้นสอง

เจนสันเร่งฝีเท้าและเริ่มตะโกนเสียงดัง “คุณพ่อ”

เซร่าเริ่มตกใจแล้วรีบติดกระดุมเสื้อของเจย์ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความผิดหวัง

เธอรีบลุกขึ้นจากเตียง จากนั้นก็ดับเทียนโรสแมรี่ แล้วผลักหน้าต่างให้เปิดออก...

เมื่อเจนสันขึ้นมาชั้นสอง เขาเคาะประตู จากนั้นเซร่าก็เดินไปเปิดประตูห้อง

เมื่อประตูเปิดออก เธอเห็นร็อบบี้น้อยจ้องมาที่เธอ “ทำไมเปิดประตูช้าจังเลยครับ?”