ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 542

เจย์สังเกตได้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา เขามองดูลูกชายทั้งสองด้วยความสงสัยและถามว่า “ลูกทั้งสองมาทำอะไรที่นี่?”

ร็อบบี้น้อยตอบอย่างตรงไปตรงมาและตอบทันทีว่า “คุณพ่อครับ ถ้าเราไม่อยู่ที่นี่ คุณอาจจะ...”

เจนสันรีบเหยียบเท้าของร็อบบี้น้อย ดังนั้นทำให้เขาหยุดนิ่งเงียบไปทันที

เจนสันกล่าวเองว่า “คุณพ่อ ร็อบบี้น้อยและผมรู้สึกหิวน้ำมาก เมื่อเราเห็นเซร่าเอาผลไม้มาให้คุณ เราก็เลยเดินตามมาเพราะเราอยากจะกินด้วยเหมือกัน”

“เซร่า?” ดวงตาของเจย์เย็นชา

เธออีกแล้วเหรอ?

ทั้งสองครั้งที่เขาฝันถึงความฝันเช่นนั้น มันล้วนเกี่ยวข้องกับเซร่าทุกครั้ง

แม้ว่าเขาจะเป็นคนไม่ฉลาดมากนัก เขาก็พอจะเดาได้ว่าเซร่ากำลังหลอกเขาอยู่

“ลูก ๆ ไปเล่นกันเถอะ” เขาพูดเสียงเรียบเฉย

เจนสันสัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกในดวงตาของพ่อ ดังนั้นเขาจึงเดาว่าคำใบ้ของเขาได้ผล

เจนสันดึงมือของร็อบบี้น้อย “เราไปกันเถอะ เราควรให้คุณพ่อได้พักผ่อน”

หลังจากที่เด็ก ๆ เดินออกไป เจย์ก็ลุกขึ้นจากเตียงและเดินไปที่ห้องน้ำ เขาแช่ตัวในอ่างน้ำเย็นและรู้สึกว่าเรี่ยวแรงของเขาได้กลับมาอีกครั้ง

“เซร่า เซเวียร์!”

เจย์มีแววตาที่ชั่วร้ายในขณะที่มือของเขาจับที่ขอบอ่างอาบน้ำแล้วบีบแน่นจนมือซีด

“เธอกล้าหลอกฉันเหรอ?! ใครในโลกนี้ช่างกล้าให้เธอคิดที่จะทำแบบนี้?” เขากัดฟันราวกับว่าเขาจะพอใจก็ต่อเมื่อหลังจากที่เขาได้ฉีกเหยื่อออกเป็นชิ้น ๆ

เขาลุกขึ้นออกจากอ่าง เมื่อเขายืนอยู่หน้ากระจกและสังเกตเห็นจุดด่างดำบนเปลือกตาล่างของเขา ดวงตาของเขามีการแสดงออกถึงความน่ากลัว

ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนที่เป็นได้เหมือนโรส ที่มีไหวพริบพอที่จะทำให้เขาขุ่นเคืองและหลบหนีได้ง่าย ๆ หลังจากการกระทำนั้น