ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 544

”แม้เวลาจะล่วงเลยมาหลายปี นายหญิงต้องอดทนรับความเย็นชาจากคุณ ไม่มีใครเข้าใจความเจ็บปวดของเธอได้เลย”

“ฉันทำผิดกับเธอ” เจมส์พึมพำ

“คุณท่านคะ ไปรับนายหญิงกลับมาเถอะค่ะ” เคซี่ย์กล่าว

เจมส์มองดูสตอร์มอย่างจริงจังและพูดกับเขาว่า “สตอร์มพาฉันไปที่หอท่าเรือหอมหวนหน่อย”

หลังจากที่สตอร์มฟังเรื่องราวความรักอันนองเลือดนั้น เขาก็ยืนอยู่ที่นั่นด้วยความงุนงง

ในทันใดที่เขาได้ยินเสียงของเจมส์ เขาก็อยากตวาดออกมา ริมฝีปากของเขาขดขึ้น ให้ตายสิ เขาต้องการเตือนคนแก่ชราคนนั้นว่าเขาไม่ใช่คนรับใช้ของเจมส์และเขาอยากจะบอกว่าเขาเป็นแค่เพียงนักกายภาพบำบัดเท่านั้น

กระนั้น ด้วยเหตุที่ชายชราคนนี้ต้องการไปที่หอท่าเรือหอมหวน สตอร์มจึงละทิ้งทิฐิเหล่านั้นของเขาออกไปก่อน

เขาพยุงเจมส์ไปที่หอท่าเรือหอมหวน

“เจย์ อาเรส นายออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ” เจมส์ตะคอกเมื่อยืนอยู่ตรงหน้าประตู

สตอร์มแสดงรอยยิ้มมุมปากออกมา เขาช่างกล้าตะโกนใส่ท่านประธานได้ขนาดนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้แล้วว่าท่านประธานโหดร้ายแค่ไหนเมื่อนึกถึงการล้างแค้นและการแก้แค้น

ท่านประธานอดทนเจอความแค้นได้ตลอดชีวิตของเขา

เจย์เดินออกมาอย่างสง่างาม เขายืนกอดอก จากนั้นเขาก็มองเจมส์ด้วยอารมณ์มุ่งร้าย

“คุณฟื้นตัวได้ดีหนิ การเป็นอัมพาตครึ่งซีกย่อมดีกว่าการเป็นอัมพาตทั้งตัวอยู่แล้ว”

เมื่อได้ยินแบบนั้น สตอร์มเกือบจะหลุดเสียงหัวเราะออกมา

เขาสัมผัสได้ว่าท่านประธานมีความแค้นมาก เจมส์สามารถฟื้นตัวได้ตามปกติเหมือนคนอื่น ๆ แต่เนื่องจากครั้งนั้น ท่านประธานได้ออกคำสั่งอย่างเด็ดขาดแล้ว เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำให้เจมส์พิการ

เจมส์โกรธมากจนพูดตะกุกตะกัก “ใคร… ใครเป็นง่อยกัน นี่เป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้นหรอกนะ”

เจย์พยักหน้า “แล้วคุณมาหาผมทำไม?”

“ฉันจะมาถามนายเรื่องนี้ นายซ่อนทั้งจีนส์และแม่ของเขาไว้ที่ไหน?”