ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 545

ในเวลาต่อมา สตอร์มก็ได้ผลักเจมส์เข้าไปในห้องโถง

จู่ ๆ เวลาผ่านไปไม่นานเจมส์ก็ได้ผล็อยหลับไปในรถเข็น

เจย์ยิ้มและพูดว่า “ความสามารถของนายดีมากขึ้นเลยทีเดียว”

สตอร์มบ่นว่า “ถ้าผมรู้ว่าเขาจะหยาบคายกับคุณ ผมจะให้ยาที่แรงกว่านี้กับเขาอีก”

เจย์ตอบว่า “ถึงแม้ว่ายาจะไม่มีสีหรือรสชาติใด ๆ แต่มันก็ได้ทิ้งร่องรอยของฤทธิ์ยาไว้ได้ดีเมื่อมันผ่านเข้าสู่ร่างกาย การสะกดจิตให้หลับของนายมีประโยชน์จริง ๆ และสิ่งนี้อาจเป็นประโยชน์ในการทดแทนการใช้ยาของนายในครั้งต่อไปด้วย”

“ครับ ท่านประธาน”

“ฉันเรียกนายมาโดยด่วนเพราะมีเหตุฉุกเฉินอยากให้นายทำ”

“บอกมาได้เลยครับ ท่านประธาน”

“ตอนที่ภรรยาของฉันประสบอุบัติเหตุในอสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน โจเซฟินก็อยู่ที่นั่นกับเธอ ทว่า มันน่าแปลกที่โจเซฟินได้ลืมเรื่องพวกนี้ไปทั้งหมดหลังจากเจอเหตุการณ์นั้น ฉันเดาว่าเธอคงลืมตอนนั้นไปแล้วจริง ๆ เพราะฉะนั้นฉันต้องการยาสะกดจิตของนายเพื่อช่วยให้เธอจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนั้น”

“ได้ครับ ท่านประธาน”

“หลังจากที่นายทำเสร็จแล้ว ฉันขอให้นายช่วยพานายน้อยและคุณหนูของนายออกไปจากเมืองด้วย”

“ทำไมกันท่านประธาน?” สตอร์มมีแววตากังวลใจ

เจย์มองเขาอย่างเคร่งขรึม “ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ฉันอยากให้นายเป็นคนเลี้ยงดูพวกเขาให้ดีที่สุด เหมือนกับที่ฉันเคยทำกับพวกนายในตอนนั้น”

“ท่านประธาน?” ดวงตาของสตอร์มเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา

เจย์เดินหันหลังให้เขา แล้วพูดอีกว่า “นี่คือคำสั่ง”

“ได้ครับ ท่านประธาน” เสียงของสตอร์มนั้นลึกและทุ้มออกมาทันที

สตอร์มได้พยุงตัวเจมส์กลับเข้าไปในคฤหาสน์กุหลาบอย่างเศร้า ๆ

คำพูดของท่านประธานยังคงดังก้องอยู่ในหูของเขาว่า “การเป็นอัมพาตครึ่งตัวยังดีกว่าการเป็นอัมพาตทั้งตัว”

มือของสตอร์มค่อย ๆ วางบนขาของเจมส์ เขาหลับตาลงและสัมผัสได้ถึงเสียงแตกของกระดูก ที่มันเคลื่อนไปมาในร่างกายของเจมส์และรู้สึกว่ามันอาจจะ… แตกละเอียดไปแล้วก็ได้

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เจมส์ก็ยังไม่ตื่น

สตอร์มมองเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ เขาคิดว่าผลของยาจะคงอยู่ไปอีกชั่วขณะหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงหันหลังกลับออกไปและกระโดดออกนอกหน้าต่าง

“น้องสาว เธอจำสิ่งที่เธอเห็นวันที่โรสกระโดดออกจากตึกได้ไหม?”

“ฉันเวียนหัวจนจำไม่ได้แล้ว”

“น้องสาว คิดให้ดี เธอไม่ต้องการที่จะช่วยล้างแค้นให้โรสเหรอ?

“แค่ใครก็ตามมองไปที่โรส ทั้ง ๆ ที่เธอเสียโฉมอย่างสยดสยองขนาดนั้น ถ้าเป็นนายก็คงต้องการรัษาความยุติธรรมให้เธอว่าไหม?”

โจเซฟินตื่นตากับเสียงอ่อนโยนของสตอร์ม สติของเธอถูกเขาครอบงำขณะที่เธอค่อย ๆ จำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนั้น

หลังจากที่เขาได้ดึงความทรงจำของโจเซฟินได้สำเร็จ สตอร์มก็อุ้มเธอไปที่เตียง ห่มผ้าห่มให้เธอ แล้วกระโดดออกไปนอกหน้าต่าง

ณ หอท่าเรือหอมหวน

เมื่อสตอร์มรายงานสิ่งที่เขาเจอมาให้เจย์ได้รู้ เจย์ถึงกับตกตะลึง

“นายกำลังบอกว่าตำแหน่งของประตูเห็ดอยู่ด้านหลังพุ่มไม้ในหอท่าเรือหอมหวนงั้นเหรอ?”

“ใช่ครับ” สตอร์มพยักหน้า