ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 546

แววตาของเจย์มืดลง “มันซ่อนอยู่แค่ปลายจมูกของฉัน”

“ท่านประธาน ดูเหมือนว่าคน ๆ นั้นจะเข้าใจคุณเป็นอย่างดี” สตอร์มกล่าว

เจย์ตอบว่า “นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงเล่นกลได้ทั้ง ๆ ที่อยู่ใกล้แค่ปลายจมูกของฉัน”

เสียงของเขาเบา แต่น้ำเสียงของเขาช่างน่าสะพรึงกลัว เขาดูหายใจแรงและเร็วออกมาเมื่อนึกถึงเหยื่อของเขาเอง

สตอร์มกำหมัดของเขาและพูดตะคอก “ท่านประธาน ผมเอง ผมเองที่จะไปจัดการไอพวกคนใจฝ่อนั่นให้ออกมาจากหลุมพรางของพวกมัน!”

เมื่อได้ยินแบบนั้นเจย์อารมณ์เริ่มสงบลง “งั้นไปที่พื้นที่ซีคามอร์ แอนเน็กซ์ซะ เด็ก ๆ อยู่ที่นั่นกับปู่ย่า แล้วพาพวกเขาออกไปจากที่นี่ในคืนนี้”

“ท่านประธาน?” สตอร์มไม่เต็มใจที่จะออกจากท่านประธานในช่วงเวลาเช่นนี้ที่เขาต้องการมีใครสักคนอยู่เคียงข้างเขา

“มันเป็นทางที่ดีแล้วล่ะ”

“ก็ได้ครับ” สตอร์มก้มหน้ายอมรับและเดินออกจากหอท่าเรือหอมหวนอย่างไม่เต็มใจ

เจย์ยืนอยู่ข้างหน้าต่างแคบ ๆ จ้องมองผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดสนิทราวกับว่าเขากำลังมองหาทางออกในความมืด เขากำลังมองหาแสงสว่าง

ณ ซีคามอร์ แอนเน็กซ์

สตอร์มแอบเข้าไปในซีคามอร์ แอนเน็กซ์

ตามแผนที่เขาวางไว้ในใจก่อนหน้านี้ คือเขาจะเข้าไปอยู่ในห้องของร็อบบี้น้อยก่อนและตามด้วยไปที่ห้องของคนอื่น ๆ

บนเตียงขนาดเล็กของเด็กภายใต้ผ้าห่มลายไดโนเสาร์มีบางอย่างซุกตัวอยู่

สตอร์มขมวดคิ้ว ทำไมเด็กคนนี้ถึงนอนโดยคลุมหัวไปหมดแบบนี้?

เมื่อเขาเปิดผ้าห่มออก เขาก็เห็นทันทีเลยว่ามันเป็นแค่หมอนข้างอยู่ใต้ผ้าห่มนี้

สตอร์มได้อุทานออกมาอย่างเงียบ ๆ และถอยออกไปทันที

ในขณะนั้น มีแสงไฟอ่อน ๆ ทำให้ห้องทำงานของ แจ็ค อาเรส แวบสว่างขึ้น

แจ็คที่กำลังนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน ถือซองยาเล็ก ๆ อยู่ในมือ เขานั่งครุ่นคิดอยู่สักพัก