ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 552

“ไม่ว่าใคร อย่าเข้ามา” เทมเพสสั่งอย่างเข้มงวด

“ถึงเราจะไม่สามารถเอาชนะนายท่านได้ แต่เราสามารถเอาชนะผู้ชายคนนี้ได้ เราเข้าไปจัดการกันเถอะ” จากนั้นมีคนมากกว่าสิบคนล้อมรอบเทมเพส

“ไอ้พวกสวะ!” เทมเพสด่าสาปแช่งขณะที่เขาถอยหลังไปติดกำแพงโดยที่หมัดจากคนเหล่านั้นพุ่งเข้ามาใส่ตัวเขา

ในขณะที่เจย์ค่อย ๆ เดินเข้าไปข้างใน เขาเดินผ่านทางเดินที่ทำจากไม้กระดานและมองดูห้องต่าง ๆ ที่เรียงกันเป็นแถวไปเรื่อย ๆ หัวใจของเจย์เริ่มเต้นแรงขึ้นอย่างอธิบายไม่ถูก

เขาผลักประตูบานหนึ่งที่ปิดอยู่ จากนั้นก็เห็นผู้หญิงรูปร่างผอมบางอยู่บนเตียง ก่อนที่เจย์จะมองไปที่เธอให้ชัดยิ่งขึ้น เธอกลับรีบซ่อนตัวเข้าไปอยู่ใต้ผ้าห่มอย่างรวดเร็ว

เจย์กลืนน้ำลายก่อนที่เขาจะย่ำฝีเท้าเดินไปที่ข้างเตียง

เขาเห็นผมยาวสลวยโผล่ออกมาจากผ้าห่ม เขารู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูก

เจย์กระแอมเสียงในลำคอ ก่อนที่เสียงที่ลึกล้ำและน่าดึงดูดจะก้องกังวานอยู่ในห้อง “ผมจะไม่ทำร้ายคุณ ได้โปรดออกมาเถอะ”

ในไม่ช้า ผู้หญิงคนนั้นค่อย ๆ เอาหัวของเธอโผล่ออกมาจากผ้าห่ม เมื่อเจย์เห็นหน้าเธอ เขาถึงกับตกใจ

เวลาไม่ได้ลบล้างความงามดั่งวัยเยาว์ของเธอเลย แต่ใบหน้าของเธอดูผอมแห้งและเหี่ยวเหมือนศพ

หญิงสาวหลั่งน้ำตาออกมาก่อนซ่อนตัวกลับเข้าไปอยู่ใต้ผ้าห่มอีกครั้ง

ร่างของเธอสั่นเกร็งอยู่ใต้ผ้าห่มและเจย์ก็ได้ยินเสียงสะอื้นเหมือนเด็กน้อยที่ออกมาจากเธอ เขาตกตะลึงเมื่อรู้ว่าปฏิกิริยาของเขาได้ทำร้ายความรู้สึกของเธอ เขาพูดอย่างสำนึกผิดว่า “ผมขอโทษนะ ผมไม่ได้กลัวคุณเลย ผมแค่รู้สึเจ็บปวดเพราะคุณ”

ผู้หญิงคนนั้นหยุดร้องไห้ แล้วครั้งนี้ เขากลับได้ยินเสียงของเธอจากใต้ผ้าห่ม “หนุ่มน้อย ไปเสียเถอะ”

เมื่อเธอพูดคำว่า ‘หนุ่มน้อย’ มันไม่ชัดเจน แต่ดวงตาของเจย์พลันน้ำตาซึม