“นี่เป็นความลับสกปรก ๆ ของตระกูลอาเรส เพื่อปกปิดเรื่องนี้ ครอบครัวอาเรสต้องเสียสละผู้บริสุทธิ์จำนวนนับไม่ถ้วน แม้แต่ผู้หญิงที่นายรักอย่างสุดซึ้งก็ตายด้วยเหตุนี้ สำหรับฉัน เหตุผลที่ฉันอาศัยอยู่หลังเงามืดคือการปกป้องความลับนี้ นายมาถามผิดคนหรือเปล่า?”
ชายคนนั้นค่อย ๆ ยืนขึ้นและเอื้อมหยิบกระบอกฉีดยาและเข็มฉีดที่อยู่ในกระเป๋าของเขา
เจย์ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่พยายามหลบเลี่ยงเข็มได้ในขณะที่มันกำลังจะพุ่งเข้ามาทิ่มตรงตัวเขา เขาปัดเข็มทิ้งได้ในทันที
เจย์โกรธมาก เขาหยิบเข็มขึ้นมาและโจมตีโดยการทิ่มไปที่คอของชายคนนั้น
“นายคือคนที่ฆ่าแองเจลีนใช่ไหม?”
ชายผู้นั้นเผยรอยยิ้มชั่วร้ายที่น่าหลงใหลออกมา “ใช่แล้ว สาวสวยที่เหมือนแม่ของนาย เธอมีใบหน้าที่สามารถแข่งความสวยได้พอ ๆ กับเฮเลนที่เป็นต้นเหตุความหายนะของการทำลายล้างได้เลยล่ะ แล้วใบหน้าของเธอสามารถทำให้ผู้ชายนับไม่ถ้วนต้องคุกเข่าลง ฉันไม่ได้ต้องการจะฆ่าเธอเลย แต่เธอรู้มากเกินไป ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องสร้างอุบัติเหตุทางรถยนต์อย่างแนบเนียนเพื่อปกป้องตระกูลอาเรส...”
เจย์ยกเข็มขึ้นไปข้างหน้า ทันใดนั้นชายตรงหน้าเขาก็หลับตาลงช้า ๆ และขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกถึงปลายเข็มทิ่มอยู่บนผิวหนังของเขา
ท่าทีที่เขาขมวดคิ้วออกมามันช่างดูเหมือนกับเจย์
“นายเป็นคนที่ทำให้โรสตายงั้นเหรอ?” ความโกรธของเจย์เกินขีดจำกัดแล้ว ตอนนี้ เขาแค่อยากจะล้างแค้นให้แองเจลีน แต่ทว่า ใบหน้านี้คล้ายกับเขาทั้ง ๆ ที่หน้าตาชั่วร้ายนัก... ทำให้เจย์ทำไม่ลงจริง ๆ ที่จะเกลียดผู้ชายคนนี้
ดวงตาที่มีเสน่ห์แวววับของชายคนนั้นเปรียบเสมือนบ่อน้ำลึก ภายใต้ใบหน้าและรอยยิ้มอันชั่วร้ายนั้น เจ็บปวดยิ่งกว่าความตายเสียอีก
เจย์ผลักตัวเขาออกไปและเจย์ก็นั่งหายใจเข้าออกลึก ๆ บนพื้น
ชายคนนั้นท้าทายอย่างน่ากลัว “ทำไมนายไม่ลงมือเลยล่ะ? ฉันฆ่าผู้หญิงของนายนะ นายจะไม่ล้างแค้นให้พวกเขาเหรอ?”
เจย์สะดุดล้มขณะที่กำลังยืนขึ้น จากนั้นเขาก็หยิบจอบเหล็กขึ้นเพื่อขุดหาถ้ำเห็ด
“ฉันสนใจแค่ความลับด้านมืดที่คุกคามชีวิตที่พวกแกซ่อนเอาไว้!” เจย์เริ่มขุดมันด้วยท่าทางเหมือนคนบ้าคลั่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!