ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 550

ความคิดที่ว่าชายคนนี้พยายามจะฆ่าโรสทำให้เจย์โกรธขึ้นมาทันที “นายเป็นใคร?” เขาเดินเข้าไปใกล้ชายคนนั้นทีละก้าว

“อยากรู้เหรอ?” ชายคนนั้นถาม

เจย์มองดูผิวที่เหมือนซากศพของชายคนนั้นและเข้าใจว่าชายผู้นี้แทบจะไม่ได้สัมผัสกับแสงแดดเลย เขาเยาะเย้ยชายคนนั้นโดยกล่าวว่า “ฉันไม่คิดว่านายมีความกล้าพอที่จะเผชิญกับมนุษย์ที่มีลมหายใจอย่างฉันหลังจากใช้ชีวิตอย่างไร้ตัวตนโดยไม่เห็นดวงอาทิตย์ตลอดชีวิตของนาย”

เมื่อชายคนนั้นได้ฟังแบบนั้นแล้วก็รู้สึกโกรธเจย์มากและพยายามเอื้อมมือไปคว้าคอของเจย์ แต่เจย์ได้จับมือชายคนข้างหลังไว้ จากนั้นเจย์ก็ยกเขาขึ้นและกระแทกเขาลงกับพื้น การเคลื่อนไหวนี้ทำอย่างคล่องแคล่ว

“เจย์ อาเรส นายควรจะเป็นคนที่ถูกซ่อนตัวไว้ต่างหาก ฉันอยู่ที่นี่ในนามของนายก็เท่านั้น” ชายคนนั้นที่นอนแนบนิ่งอยู่บนพื้น ผิวซีดขาวของเขาปรากฏราวกับโปร่งแสงสว่างภายใต้แสงแดด

“นายรู้ไหมว่าฉันเกลียดนายมากขนาดไหน?” ดวงตาสีพีชที่สวยงามของชายผู้นั้นดูหม่นหมอง แต่ก็ยังดูมีเสน่ห์

เจย์มองชายที่ดูค่อนข้างยังเป็นคนหนุ่ม ไม่มีแม้แต่รอยย่นในบริเวณรอบดวงตา แต่รอยเส้นผิวที่คอเผยให้เห็นอายุโดยประมาณของเขาได้

ผู้ชายคนนั้นโตพอที่จะเป็นพ่อของเจย์ได้ เขาดูคล้ายกับเจย์มากด้วย

เจย์ถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ว่า “นายเป็นอะไรกับฉัน?”

ชายคนนั้นโกรธมากกับคำถามนี้ ดวงตาสีพีชของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจและความเกลียดชังในทันที

“นายอยากรู้งั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นนายควรถามตัวนายว่า…” เขากัดฟันและใช้กำลังทั้งหมดกลั้นไว้ก่อนจะพูดคำว่า “คุณปู่” ออกมา

มีความสับสนในสายตาของเจย์ทันที

เขารู้ดี คนที่หลอกเขาได้นั้นไม่ใช่คนธรรมดา ทว่า เขาไม่เคยเดาได้เลยว่าชายผู้นี้เป็นคน ๆ เดียวกับที่ปลูกฝังให้เขาเป็นชายหนุ่มที่มีพรสวรรค์ในตอนนี้อย่างท่านปู่อาเรส

เจย์ยังคงมีคำถามมากมาย เขานั่งลงและยิงคำถามไปที่ชายคนนั้นเพื่อหาคำตอบ “นายเป็นคนซ่อนแม่ของฉันไว้อย่างนั้นเหรอ?”