ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 56

“ครั้งนี้เจนสันทำอะไรกับเธอบ้าง?”

“เขาไม่ได้ทำอะไรฉัน!” โจเซฟินไม่รู้จะบอกกับเขายังไง เธอกลัวว่าข่าวร้ายนี้จะทำให้เขาหัวหมุน

เจย์ยังคงวนอยู่กับในอดีต “แล้วเธอทำอะไรเขา?”

โจเซฟินรีบตอบว่า “ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรเขาเหมือนกัน!”

ใบหน้าอันหล่อเหลาของเจย์ขุ่นมัว “แล้วเธอจะมาร้องไห้คร่ำครวญเพื่ออะไร?”

เสียงสะอื้นของโจเซฟินกลายเป็นร้องไห้เสียงดัง “มันมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเจนสัน”

เจย์พูดอย่างเย็นชาว่า “โจเซฟิน เธอพูดทุกอย่างในคราวเดียวได้ไหม?”

โจเซฟินปาดน้ำตาของเธอ ความเศร้าที่เกิดขึ้นน้ำเสียงของเธอแสดงถึงความตื่นเต้น ขณะที่เธอพูดอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “วันนี้เจนสันแสดงอาการกับฉัน เขาดูเย็นชาเหมือนถูกแช่แข็งในฤดูหนาว บางครั้งเขาก็ดูอบอุ่นเหมือนพระอาทิตย์ในเดือนมิถุนายน เมื่อเขาเยือกเย็นเขาจะเรียกฉันว่า โจเซฟิน อาเรส หรือไม่ก็โรคจิต แต่พอเขานิ่งสงบ เมื่อเขารู้สึกอบอุ่นเขาเรียกฉันว่า น้าโจเซฟิน และยังยิ้มให้ฉันด้วย แต่แค่ช่วงเวลาสั้น ๆ เขาสามารถทำแบบนี้สลับกันได้หลายต่อหลายครั้ง ถ้าเขาแค่แสดงมันต่อหน้าฉัน ฉันว่าเขาสามารถรับรางวัลออสการ์ได้แล้ว!”

เมื่อได้ยินสิ่งที่โจเซฟินพูดมา ฝ่ามือที่ถือโทรศัพท์ของเจย์ก็เริ่มมีเหงื่อไหลออกมา

หากนี่เป็นครั้งแรกที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น บางทีเจย์อาจจะไม่ได้จริงจังกับมัน แต่เมื่อสองวันก่อนเจนสันก็มีพฤติกรรมผิดปกติต่อหน้าเขาเช่นกัน

ถ้าวันนี้เจนสันแสดงอาการบุคลิกที่แตกต่างกันอีกครั้ง แสดงว่าสิ่งที่เขาสงสัยว่าเจนสันนั้นอาจจะมีอาการทางจิตจริง ๆ

เจย์ยืนขึ้น เมื่อเขาพูดต่อไปความหนาวเย็นก็แล่นผ่านเข้ามาในเสียงของเขา “ตอนนี้เจนสันอยู่ที่ไหน?”

โจเซฟินร้องว่า “โอ้! ไม่นะ ฉันก็ไม่รู้ว่าเขาวิ่งไปที่ไหนแล้วเหมือนกัน”

“ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?” เจย์ถาทอยาางใจเย็น

ร็อบบี้น้อย ไม่อยากที่จะจากลากันเขาพูดว่า “เจนสัน ครั้งหน้าเราจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่?”

“ทุกครั้งที่นายติดต่อมาหาฉัน” เจนสันตอบ

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปทางนี้”

“อืม ฉันก็จะไปทางนั้นแล้วกัน”

เด็กทั้งสองเดินแยกทางกัน

เมื่อเจนสันออกจากสวนสนุก เขาได้เจอกับโจเซฟินโดยบังเอิญ “น้าโจเซฟิน!” เจนสันโบกมือให้เธอ

เมื่อโจเซฟินเห็นเจนสัน เธอก็ถกแขนเสื้อของเธอขึ้นเหมือนเธอกำลังจะตีเขา “เจ้าเด็กน้อย ฉันเกือบจะคิดว่าเธอหายไปแล้ว รู้ไหมว่าฉันกลัวแค่ไหน? มานี่เลย ถ้าวันนี้ฉันไม่ตีเธอ ฉันคงไม่ใช่ โจเซฟิน อาเรส”