ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 568

“ฉันเข้าใจแล้วล่ะ สำหรับเจเจ ที่ลูกให้เราไปเพราะไม่อยากเจอพ่ออีกแล้วใช่ไหม?”

“ลูกเกลียดเขา แต่ลูกไม่รู้จะแก้แค้นแทนโรสได้ยังไง ด้วยวิธีนี้ ลูกเลยอยากให้เราออกไปจากที่นี่ ถ้านั่นจะทำให้ลูกรู้สึกดีขึ้น แม่ยินดีที่จะทำเพื่อแสดงเจตนาที่ดี เราจะออกไปทันที”

จากนั้นโคลอี้ได้ดึงมือของจอร์แดนและเดินออกไป

เจย์ยืนนิ่งในความเงียบอยู่ตรงนั้น

จอร์แดนยังคงหันมามองเจย์ด้วยความรัก คำพูดที่อยากจะออกจากปากของเขาแต่ยังคงลังเลและไม่สามารถพูดได้นั่นก็คือคำว่า ‘ลูกชาย’

“เจย์ นายต้องดูแลตัวเองให้ดี ตราบใดที่นายมีความสุข แม่ของนายและฉันก็จะมีความสุข” จอร์แดนรู้สึกราวกับว่ามีอะไรติดอยู่ที่คอของเขา เขาบังคับตัวเองให้พูดคำเหล่านี้ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกเหมือนกำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่างอยู่

ขณะที่จอร์แดนและโคลอี้เดินไปที่หน้าประตู เจย์ซึ่งเงียบอยู่พักหนึ่งกล่าวว่า “หากพวกคุณประสบปัญหาอะไรก็ตาม โทรหาผู้ช่วยของผมได้เลย อย่าพยายามแก้ปัญหาด้วยตัวเอง”

จอร์แดนได้ยินแล้วสะดุ้งทันที ใบหน้าเย็นชาของเขากลับกลายมีรอยยิ้มอันอบอุ่น

“เราจะทำตามที่บอก” เขาตอบอย่างมีความสุข

รถที่เจย์จองไว้สำหรับพวกเขาจอดอยู่ด้านนอกหอท่าเรือหอมหวน

พวกเขากำลังเข้าไปในรถและออกไปจากที่นี่

พวกเขามองไปที่หอท่าเรือหอมหวนอย่างไม่เต็มใจที่จะจากไป สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเศร้าในขณะที่จ้องมองไปที่ลูกชายของพวกเขาซึ่งยืนอยู่ตรงหน้าต่าง

ขณะที่รถเร่งความเร็วออกไปแล้ว หอท่าเรือหอมหวนก็กลายเป็นเพียงภาพเบลอไกล ๆ จากการมองเห็น

โคลอี้เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของจอร์แดนและเริ่มร้องไห้ด้วยความเศร้าเสียใจ “จอร์แดน ครอบครัวของเราต้องแยกจากกันจริง ๆ เหรอ?”

จอร์แดนกอดโคลอี้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

เขาไม่รู้ว่าทำไมเจย์ต้องปล่อยให้พวกเขาจากไป