ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 573

แจ็คถามว่า “นายอยากจะทำผิดกฎหมายงั้นเหรอ?”

เกรย์สันจ้องเขาด้วยดวงตาแดงก่ำและตะโกนอย่างไม่พอใจ “ทั้งหมดที่ผมต้องการคือปกป้องเจ้านายของผมเพื่อที่เขาจะได้ไม่ถูกทำร้ายโดยไอ้พวกตีสองหน้าอย่างคุณ”

แจ็คมองชายสองคนที่ยืนอยู่ข้างประตูห้อง สตอร์มกับเทมเพส เขาจ้องมองสำรวจอย่างรวดเร็ว ทั้งสองคนที่ดูผอมแห้งและบอบบาง ประกอบกับคุณสมบัติที่งดงามบนผิวเนียนขาวสะอาด พวกเขาดูไม่เหมือนนักสู้เลยสักนิด

เขาวางแผนที่จะเข้าไปจับเจย์เป็นตัวประกันเพื่อจำกัดการเคลื่อนไหวของบอดี้การ์ด เขาสั่งว่า “พวกนาย ฉันต้องการให้เขาออกไปจากตรงนั้น”

เขาเรียกผู้ชายประมาณสิบกว่าคนวิ่งไปที่ประตูห้อง ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย สตอร์มและเทมเพสยังคงยืนเหมือนต้นไผ่สองต้น ด้วยร่างที่นิ่งอย่างมั่นคงและแข็งแกร่งเพื่อปกป้องท่านประธานของพวกเขาซึ่งอยู่หลังประตูนั่น

ด้วยความโกรธ ทั้งสตอร์มและเทมเพสยืนรั้งตัวเองไว้ระหว่างการต่อสู้ การหมุนตัวเตะของสตอร์มทำให้คนของแจ็คกระเด็นนอนลงอย่างไร้ความสามารถอยู่บนพื้น ในขณะที่บางคนถูกมือของเทมเพสบีบคอจนเริ่มมีเลือดออกจากปากทั้งเจ็ดคนของกลุ่มพวกเขา

แจ็คจ้องไปที่สตอร์มและเทมเพสอย่างงุนงง เขาคิดไม่ถึงว่าชายที่หล่อเหลาและดูบอบบางเช่นนี้กลายเป็นนักสู้มืออาชีพได้

เกรย์สันยังยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหวใด ๆ ในขณะที่เขาปล่อยให้แจ็คเหลือบมองอย่างดูถูกเหยียดหยาม “แกรนด์ เอเซียจะไม่สนใจคนไร้ประโยชน์อย่างคุณหรอกนะ ช่วยพาพวกเขาออกไปก่อนที่พวกเขาจะทำให้เปรอะเปื้อนที่นี่”

แจ็คปฏิเสธที่จะยอมแพ้ “ฉันเป็นพ่อของเจย์ เกรย์สัน นายจะมาห้ามไม่ให้ฉันพาลูกชายไปได้ยังไง? ฉันจะทำให้นายต้องทนทุกข์ไปตลอดชีวิต หากเกิดอะไรขึ้นกับเจย์”

เกรย์สันยิ้มอย่างมืดมน “ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณท่าน ผมขอแนะนำคุณว่าอย่ามาเยี่ยมนายท่านอีก เพราะบอดี้การ์ดของเราบางคนอาจจะจำคุณไม่ได้ มันจะดูแย่ที่บางอย่างอาจเกิดขึ้นกับชายชราเช่นคุณหากพวกเขาบังเอิญทำอันตรายกับคุณเหมือนคนอื่น ๆ”

แจ็คโกรธจัด “นาย... นายรอไว้เลยนะ ฉันอยากจะดูสิว่านายจะสามารถรักษาความเย่อหยิ่งนี้ได้อีกนานแค่ไหน”

แจ็คยิงคำพูดไปที่เกรย์สันด้วยท่าทางมีพิษสงก่อนที่เขาจะจากไป