หลังจากจัดการเอกสารรับรองขอออกจากโรงพยาบาลแล้ว เกรย์สันพบว่าตัวเองทำอะไรต่อไม่ถูกเลย
ร่างกายของท่านประธานเพิ่งจะทรงตัวและหมอได้พูดถึงความเป็นไปกับสถานะที่อาจดูไม่แน่ใจนักว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากท่านประธานมีอาการทรุดลงอีกหลังจากกลับไปที่ อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน? แล้วเขาจะทำยังไง?
เกรย์สันไปเจรจาแผนการที่ยากจะทำให้เสียหายได้กับเจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารโรงพยาบาล ซึ่งในที่สุด พวกเขาก็ตัดสินใจว่าจะให้หมอเฉพาะทางคนสำคัญที่เกี่ยวข้องไปดูแลที่ อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน
ในท้ายที่สุดคนกว่า 20 คนยืนรอที่ประตูห้องพักฟื้นของโรงพยาบาล ตั้งแต่วิศวกรทางการแพทย์ แพทย์ไปจนถึงเจ้าหน้าที่ดูแล
ขณะที่เกรย์สันหันไปถามความเห็นของท่านประธาน เขาก็พบว่าคน ๆ นั้นกำลังจ้องมองมาที่เขาเหมือนหมีแพนด้า “ผมอาจจะย้ายโรงพยาบาลครบวงจรไปที่อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน”
เกรย์สันน่าจะรู้ว่าท่านประธานไม่มีวันเห็นด้วยกับเรื่องนี้
ถึงอย่างนั้น เกรย์สันปฏิเสธที่จะถอยกลับ เมื่อเขาได้ดึงความมุ่งมั่นยืนหยัดอย่างทหารออกมา เขาเริ่มเกลี้ยกล่อมท่านประธานด้วยทุกสิ่งที่เขามี “ผมเข้าใจว่าคุณไม่ชอบการถูกกั้นรอบ ๆ สำหรับตัวคุณเอง ท่านประธานครับ แต่อาการของคุณยังไม่คงที่ ถ้าคุณไม่ต้องการให้มีคนมามุงดูแลคุณมาก เราสามารถตัดคนบางส่วนให้เหลือเพียงทีมผู้เชี่ยวชาญได้นะ?”
เจย์ยังคงเงียบ
งั้นแบบนี้ถือว่าเป็นอันตกลง เกรย์สันเริ่มพูดแสดงข้อเสนอแนะที่สร้างสรรค์
“เฉพาะหมองั้นเหรอ?”
เกรย์สันเชื่อว่าหมอจะเป็นคนที่ท่านประธานต้องการมากที่สุด เพราะพวกเขาสามารถตรวจสอบความเจ็บป่วยของเขาและตอบสนองตามการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ
เจย์จ้องเขม็งไปที่เกรย์สัน ด้วยหน้าตาหล่อเหลาของเขาที่เย็นชา
เกรย์สันรู้สึกเครียด การแสดงออกของท่านประธานดูเหมือนไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดกับข้อเสนอแนะของเขา “ก็ได้ครับ อย่างนั้น ถ้าเราไม่นำหมอไปด้วย แล้วหากเป็นนักกายภาพบำบัดล่ะ?”
ดีเลย เพราะอาการของท่านประธานน่าจะคงที่เพียงพอที่เขาจะกินยาตามใบสั่งหมอได้โดยไม่ต้องมีผู้ดูแล ต่อไปจากนี้น่าจะเป็นนักกายภาพบำบัดเสียมากกว่าที่ต้องดูแล
ท่าทีที่น่าดึงดูดของเจย์เริ่มหยุดนิ่ง
เมื่อรู้สึกว่าอุณหภูมิในห้องลดลงสองสามองศา เกรย์สันกอดอกด้วยอาการสั่น ๆ “ถ้ายังไม่ใช่นักกายภาพบำบัด แล้วถ้าหากเป็นนักโภชนาการล่ะครับ?”
สายตาของเจย์เริ่มดูเป็นอันตรายพอที่จะฆ่าคนได้เพิ่มขึ้นมาอีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!