ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 6

“กัดเธอ? ฉันไม่มีทางเอาปากของฉันไปใกล้อะไรก็ตามที่โสโครกแบบเธอหรอกนะ” เจย์ยักคิ้วอย่างยียวน

เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้หมุนที่บุด้วยหนังสีดำและเดินเข้าใกล้โรสทีละก้าวๆ เขาเหยียดตามองโรสด้วยความยะโสจากความสูง185ซม.ของเขา

“เอาล่ะ โรส เธอจะชดใช้สิ่งที่เธอทำกับฉันเมื่อห้าปีก่อนยังไงดีล่ะ?” เจย์กล่าวอย่างน่าขนลุก

ความทรงจำของคืนนั้นยังคงแจ่มชัดในหัวของโรส ห้าปีที่แล้ว ด้วยความกล้าหาญบางส่วนที่มาจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ ทำให้เธอ…

เธอวางยาเขา จากนั้นเธอก็…

“ฉ-ฉันจ่ายค่าชดเชยให้นายไปแล้ว!” โรสพยายามแบบสุด ๆ ที่จะโน้มน้าวเศรษฐีผู้นี้

กลิ่นอายของความหงุดหงิดเริ่มปรากฏขึ้นบนสีหน้าอันมืดมนของเจย์

“เอาเป็นฉันจ่ายคืนให้เธอสิบเท่าเลย แต่เธอต้องไปนอนกับผู้ชายคนอื่นเป็นไง หืม?” เจย์เอื้อมมือออกไปคว้าแก้มน้อยๆของเธอ ความโกรธของเขาเป็นเหมือนราชสีห์ที่ยังไม่ถูกปลุก มันพร้อมที่จะเข้าตะครุบเหยื่อได้ตลอดเวลา

โรสสังเกตเห็นประกายสีแดงฉานในตาของเขา ชายคนนี้ดูเหมือนนักล่าที่ทำให้เธอตัวแข็งทื่อด้วยความหวาดกลัว

“นายต้องการอะไร?”

มือของเจย์เลื่อลงไปที่คอเสื้อของเธอไปก่อนที่เขาจะกระชากเดรสที่ทำจากผ้าฝ้ายลินินอย่างแรง เสียงฉีกขาดของเนื้อผ้าพลันดังออกมา

“โรส จำตอนที่เธอฉีกหน้าฉันครั้งก่อนได้ไหม? วันนี้ฉันจะคืนให้เธอเป็นสองเท่าที่เธอทำกับฉัน” เสียงกระซิบอันชั่วร้ายของเขาดังขึ้นข้างหูของเธอ “บอกฉันสิ เธอชอบผู้ชายแบบไหน? ฉันจะได้แน่ใจว่าเธอจะพอใจ แล้วถ้าคนเดียวยังไม่พอล่ะก็ ฉันจะเพิ่มให้เป็นสองเลย”

โรสรู้สึกว่าทุกอณูในร่างกายของเธอจับตัวเป็นน้ำแข็งจากความโกรธอันเย็นยะเยือกของเจย์ ทุก ๆ คำที่เขาเปล่งออกมาล้วนเต็มไปด้วยความยินดีจากการได้ชำระแค้นและให้ความรู้สึกเหมือนมีดที่เชือดเฉือนผิวหนังของเธอ

“ฉันอยากให้เธอลิ้มรสว่ามันรู้สึกยังไงเวลาที่ต้องมีเซ็กส์กับคนที่เธอเกลียด! โรส เธอกล้าดียังไงมาปั่นหัวฉัน! ฉันจะแสดงให้เธอเห็นว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับคนที่กล้าทำเหมือนฉันเป็นของเล่น!”

โรสถูกเหวี่ยงลงบนโซฟา จากนั้นร่างสูงใหญ่ของเจย์ก็กดร่างของเธอไว้ เขาบีบแก้มของเธอแล้วบังคับให้เธอมองมาที่เขา

เขาหยิบมีดปอกผลไม้ที่อยู่ข้างๆขึ้นมาถือไว้ด้วยท่าทางที่น่ากลัวใกล้ใบหน้าของเธอ

“ฉันไม่อยากเห็นหน้าของเธออีก เพราะมันทำให้ฉันแทบอยากจะอาเจียน ฉันจะทำลายหน้าของเธอซะ แล้วโยนเธอเข้าไปในซ่อง เธอจะไม่มีทางเห็นแสงเดือนแสงตะวันอีก”

สายตาชั่วร้ายมองผ่านมาจากใบหน้าของเขา “ฉันจะทำให้เธอรู้สึกสิ้นหวังแบบที่ฉันเคยรู้สึก”

ใบมีดค่อยๆกรีดผ่านผิวหนังของเธอทีละน้อยๆ โรสรู้สึกถึงเจ็บปวดอย่างมากบนใบหน้าของเธอ

โรสจ้องมองเจย์ด้วยความรู้สึกเปล่าเปลี่ยว เธอยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “นายเกลียดฉันขนาดนี้เลยสินะ?” เธอกระซิบ

แค่ท่าทางรังเกียจของเขาก็เกินพอแล้วที่จะตอบคำถามนี้

โรสปิดตาลงด้วยความยินยอม

ช่างมันปะไร! ถ้านี่คือชะตาที่เธอต้องพบ งั้นก็ปล่อยให้มันเป็นไป

ในขณะที่โรสกำลังรอคอยความตายที่ไม่อาจเลี่ยง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

ริงโทนที่ดังขึ้นเป็นเพลงแมงมุมแดงลิลลี่ มันถูกร้องโดยแองเจลีน เซเวียร์ เสียงของเธอช่างงดงามและชวนฝัน

ทั้งโรสและเจย์ต่างหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาโดยไม่รู้ตัวพร้อมกัน เจย์แสดงท่าทางเหยียดหยัน “โทรศัพท์ฉันดัง ทำไมเธอถึงคิดว่าเป็นของเธอ?”

โรสตกตะลึง ‘ทำไมเจย์ถึงตั้งเพลง Red Spider Lily ของแองเจลีนเป็นเสียงริงโทนของเขากันล่ะ?”

ในชีวิตที่แล้วของเธอ ครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เธอร้องเพลง Red Spider Lily คือที่งานเลี้ยงจบการศึกษาของมหาวิทยาลัยของเธอ และมันก็บันทึกไว้ในเว็บของมหาวิทยาลัยที่เดียวเท่านั้น นี่เขาดาวน์โหลดมันมาจากที่นั่นงั้นเหรอ?”

เจย์หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาแต่บนหน้าจอกลับมืดสนิท

เจย์อ้าปากค้าง เขามองไปที่โรสด้วยความไม่เชื่อ

“อะไรเนี่ย นี่แม้แต่ริงโทนเธอก็ขโมยเหรอ?” เจย์แค่นเสียง ใบหน้าของเขาแผ่ความโกรธเกรี้ยวออกมา